Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Все, что принадлежит мне, пугает тебя, ничего, что принадлежит тебе, не мое. (Bana ait ne varsa seni korkutuyor, Sana ait ne varsa hiçbiri benim değil.) -Atilla İlhan
●Sonsuza Dek
Ruhumun yanık duruşuna, dokunuyor kalbime saplanıyor tekilalar* Bu hissiyat güzide midir? Yoksa bilinilmez bir sessizliği kabullenme midir?
İzmaritlerin geride bıraktığı izler her bir acının temsili midir?
Loş bir düşte mütemadiyen duruşun, yoksa boş gözlerin bu yüzden mi bir çok intiharı anlamlandırıyor?
Yutkunduğumda inen yumrular biliyor mu sonsuza dek kristal dökeceğimi.
Geride avuçla kalan bir insan sayısı bağrıyor mudur iyi diye?
Sesleniyor mu için alevken, korlanan anıların izleri.
Sonsuza dek mi gidiyor bu döngü zincirlemesi?
Ne ara diniyor göz kapağın? Kirpiklerin kaçkez ıslandı?
Duymuyor musun kulak tırmalayıcı haykırışları?
Sonsuza dek sürecek mi mutluluk? Ölecek misin benimle?
Ben yalnız titrek bir mum ışığı görüyorum, yakında sönecek bir umut ışığı.
