И мы проведем еще одну зиму: согреваясь в нашем великом гневе и в огне нашей святой надежды ... (Ve biz yine bir kış daha geçireceğiz: büyük öfkemizin içinde ve mukaddes ümidimizin ateşinde ısınarak...) -Nazım Hikmet
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
●Karmaşa tiryakisi
İnsanlar neden içer? Kafasını dağıtmak yada içindeki çocuğun can verişini kutlamak için mi?
Gözleriyle iliklerindeki acıyı içine nüfus ettirebilmek için mi?
Ölüden farkının olmadığını savunduğun her gece yeniden doğuşunu izlemek sana nasıl bir haz veriyor?
Bu yakıcı tadı kuşkularınla nasıl diriltebilmeyi başarabiliyorsun?
İnsanlar barutlarını yanlarından ayırmadan nasıl bu kadar cesurca sonuçlarını bilmeden hareket edebiliyor?
Acıları nasıl neşenin ardına saklayabiliyorlar?
Kafayı kazıdığın her gece nasıl oluyorlarda tıknaz olmaya devam edebilecek güce sahip oluyorlar!
Sistem onları ne ara bu kadar robotlaşmaya sürgün bir hayat sundu?
Bu bir ödül mü?
Yoksa cezasını bildiğin usturalı bir ceza yöntemi?
Yada kısaca ruhunu sömüren bir neden?
Bünyeleriniz neden bu denli zayıf? Kaldıramadınız mı siyah bir yaşamı?
İçinizdeki en büyük fırtınanıza sebep olacak bulanıklık neydi?
aynalar size yalan mı söylüyor, yoksa maskeleriniz gülünç duygularınızın ardındaki hüzünle mi söndü!?
Buyrukların beklentilerin içindeki karmaşayla düşeyazıyorken, hiçkimsenin bir şeyden haberi yok,haberin var değil mi?
Ölümün önünde sonsuz olmayı mı düşünmüştün yoksa evvela içindeki savaşı paçavra gibi yırtıp atacak mıydın bu kadar kolayca dururken?
aynı şeyi düşünmektesiniz, kuşkusuz hafif gözlüğünüzü kaldıramadığınız müddetçe pembeliklerinize sahip çıkamayacaksınız,siyaha bürünmüş olarak satın alıncaksınız sizde.
Dalgalanan tek yalnızlığın mı?
ağlama, şeytanlar daha masum. buna mahkum edildik.
