Я хожу с руками в карманах. И каждый раз, когда я слышу стихотворение, я приношу свидетельство, я умираю ... (Ellerim ceplerimde yürüyorum ve ben ne zaman bir şiir duysam şehadet getiririm,ölürüm.) -Cemal Süreyya
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
●senfoni
Kasvetli senfoniler kafamı büyük telekeniyle dolduruyor,
Başlangıçlara doğduracak mısın parıltılı şansını?
Gelecek misin senelerine aşkın acılı bir bedenle?
Sorumsuzluğum seninle birlik kuramayacak kadar can alıcı soğukluğunu nefesine aktarıyor.
Biliyorum, ürküyorsun, isyanlarımın seni öldüreceği gerçekliğinden.
Neden izin vermiyorsun düşerken kanatlarının yaralanmasına?
Yarattığın keskin imajında yatan çocuğu hissedebiliyor olmam senin sahteliğinden ödün mü veriyor?
Anlıyorum, ızdırapların yüreğinde yeniden biçimleniyor.
Düşmanının biletini kesmeye devam etmek bir süre olsun kayıtsızlaşan maskeni zedeliyor.
Devam edemeyecek gücün, seni ansızın ufak bir şarkıda mırıltı mı söyletiriyor?
Şiirlerin büyülü hazzına ortak olamayacak kadar yalnız mı?
Görebiliyorum, ardında her daim tetikte bekleyen ellerinin hareketini.
