Знаете, в каком бы городе я ни находился, это столица одиночества. И снова, дорогой мальчик, ты знаешь, его зовут одиночеством со своими страстями кадар (Biliyorsun ben hangi şehirdeysem yalnızlığın başkenti orası ve yine sevgili çocuk, biliyorsun, kişi tutkularıyla yalnızlığı adlandırıyor, o kadar...)
-Cemal Süreyya●yapboz dünyası değil mi belki başka parçalarda bir araya geliriz.
bebeğim, bu gece gidiyorum,
Ardımda seni ve büyük yalanlarınla yalnız bırakıyorum.ihanetin bedeliyle kavruluyorum, bazen bu gece gökyüzündeki son yıldız olma ihtimalimizin yavaşça sönmesine dayanamıyorum.
ağlarken kendimle yetinmek, bunca zaman senin özgürlüğünle nefes almak beni bağlanma hissinden acı çektiriyor.
anlıyorum, bu yükle yaşayabileceğimi zannetmen ölümle yüzleşebilme seçeneklerini elediğini gösteriyor.
Bu hazdan zevk mi almalıydım, aldatılırken seninle zerre öteye gidemeyen iki yabancı olmak beni kanatmıyor mu sanıyordun?
beni kendine saplarken bıçağın sen olduğunu anlayamamak ruhumu niye şuan bu denli yakıyor?
neden benimle dünyayı ateşe vermek yerine, öylece kaldığımda nefes alamayacağım ihtimali beynini ele geçirmiyor?
aynadaki uslu çocuk dünyasıyla alay ediyor?
gülünç mü kaldım geride, açıkça ki başkasını tercih etmen alelade bir rutinin miydi her gece?
değişiyorum bebeğim, gidiyorum senin dokunmayı istemediğin ve arzulamadığın rahatsız edici cüssemi cansızlaştırdığım kör gözlerimi de götürüyorum.
her sabah güneş, kanunların tersineymiş gibiycesine perdelere düşmüyor, biliyorum bu soğuk evde huzur verici sıcak sesin yayılmadı.
Dolmadı, kulaklarıma ahenkle dans eden büyüleyici sesin?
kokusuzluğuna karşılık cenaze kaldırımlarına vermeyi tercih ettiğim lavantayı şimdiyse bilmediğim yolumdaki taşın üzerine koyuyorum.
seni başkası hissederken bulutlara yükselmem dünyadan ufak geçmişimizi silmeye yeterli gelecektir.
kinim ufak bir tabanca susturucusuna başvurmayı hayal ediyor♡
iyi geceler sevgilim, güzel uyu. yine de herşeye rağmen sana kıyamıyorum.
Hatice Aksoy