10. Bölüm

397 22 6
                                    

Güneş ışıkları yüzüme vurduğunda Kerem'in yanındaydım.

Z.Uykucuu! Kalk artık.

Bağırmamla hafif gözlerini açtı.
Z.Günaydın kardeşlerin en uykucusu.

Sabah sabah bu neşe nereden geliyor bana bilmiyorum. Kerem homurdanıyor.

Kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve salona geçtim.

Z.Günaydın Ahmet Amca.

Masaya oturmuş gazetesini okuyordu.
A.Günaydın kızım.
Z.Sevim Teyze uyanmadı mı?
A.Uyanmadı. Aslında sana bir şey demeliyim.

Ciddileşerek masaya oturdum.
Z.Tabii,dinliyorum.
A.Biz Sevim'i hastaneye yatırıyoruz.
Z.Ne?Neden?

Ahmet Amca ile uzun uzun konuştuk. Bu tür krizleri çok artmış ve Ahmet Amca evdeyken doktor yardımı olmadan da sakinleştiremiyormış. Tuğçe diye bağırıyormuş. Dün de bana sarılmıştı.

A.Böyle bir karara vardık biz de.
Z.Sevim Teyze kabul edecek mi?
A.Etmek zorunda.
Z.Kerem?
A.Sana havale etsem?

Gülümsedim.
Z.Memnuniyetle.
A.Kahvaltını yap kızım,yeterince meşgul ettim zaten seni. Ben de şirkete geçeyim artık.
Z.Tamam Ahmet amcacığım,kolay gelsin.

Birbirimize sarıldıktan sonra yine Kerem'in odasına gittim. Yahu bir insan bu kadar uykucu olabilir mi!? Beni bile geçti.

Z.Ya Kerem! Kalk artık. Bak ben acıktım.

Tık yok!

Z.Kereeem!

Fazla bağırdım sanırım.

K.Ne var Zeynep! Ne! Ne! Uyuyorum farkında mısın?!
Z.Ya bağırmasana.

Dudaklarımı büzüp başımı yere eğdim.

Z.Ben gidiyorum o zaman. Sana iyi uykular.

Tam odadan çıkacaktım ki;

K.Kalktım geri zekalı arkadaşım! Kalktım.

Çaktırmadan zaferle gülümsedim.
Z.Arkadaşlara geri zekalı denmez. Çok ayıp.

Beni umursamadan lavaboya girdi ve elini yüzünü yıkayıp çıktı.

Z.Üzerini değiştirip masaya gel. Bekliyorum.

Kafasını sallayınca çıktım odadan. Sevim Teyze daha yeni iniyordu merdivenlerden. Kerem'in odası çatı katında olduğu için iki kat daha iniyordum.

Z.Günaydın Sevim Teyzeciğim.

Bitkin görünen gözleri ile bana baktı. Kafasını sallayıp hafif gülümsedi 'Günaydın' dedi.

Koluna girip benden destek almasını sağladım. Vücudu yürümekte zorlanıyor gibi.

Z.İyi misin biraz daha?
S.İyi olmaya çalışıyorum.

Masaya oturduktan beş dakika sonra Kerem de geldi. Günaydın bile demeden oturdu.

Sevim Teyze neredeyse hiç bir şey yemeden kalktı.

K.Ne oluyor anneme?
Z.Bilmem.

Yalan söylediğim belli mi?

Z.Gel kahve yapıp bahçeye çıkalım.

Kafasını salladı. Kerem bahçeye ben de mutfağa geçtim. Kahveleri hazırlayıp bahçeye götürdüm.

Z.Eee,uykunu aldın mı?
K.Yaa..Sorma. Çook.
Z.Alttan alttan laf mı sokuyorsun sen! Hem de banaaa..
K.Hem de sana. Evet.
Z.Ya şu gerginliğini at üzerinden. Neşeli arkadaşımı istiyorum ben!

BU AŞK BURADA BİTMEZ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin