"ถึงทะเลสักที!"
เมธาเดินลงจากรถทัวร์พร้อมทั้งเหยียดขี้เกียจอย่างอารมณ์ดี เหตุเพราะนับตั้งแต่ที่เขาเดินทางมาที่ทะเล ภาพหลอนนั่นก็ไม่ปรากฏให้เขาเห็นอีกเลย ขณะที่เมธากำลังจะเดินไปหยิบกระเป๋าลากที่พนักงานกำลังหาให้อยู่นั้น ก็มีชายคนหนึ่งสวมหมวกสานปีกกว้าง รีบวิ่งลงมาจากรถเดินมาหาเมธาด้วยความรีบร้อน
"ขอโทษนะครับ คุณทำของหล่นน่ะครับ"ชายหนุ่มยื่นใบกระดาษมาให้เมธา
เมธามองกระดาษไปครู่หนึ่งก่อนจะร้องอ๋อเสียงดัง ที่แท้กระดาษใบนี้คือเอกสารจองที่พักของเขา โชคดีจริงๆที่ชายคนนี้เก็บไว้ได้ไม่งั้นการเที่ยวทริปในครั้งนี้ของเมธา เขาคงไม่มีที่ซุกหัวนอนจริงๆ
"อ้อ ขอบคุณมากนะครับ" เมธาขานรับพร้อมยื่นมือไปรับใบกระดาษกับเขา
"เมธา นภาลัย" ชายตรงหน้าพูดชื่อจริงของเมธาเสียงเบา ทำเอาเขาเลิกคิ้วขึ้นด้วยความงงงวย ทันใดนั้นชายตรงหน้าก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกับยิ้มกว้างให้เมธา
"เมธาจำเราได้ไหม เราฟงไง!" ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
เมธามองใบหน้าของชายหนุ่มที่ชื่อฟงไปอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเบิกตากว้างด้วยความตะลึง ที่แท้ชายหนุ่มร่างบางคนนี้ก็คือเพื่อนของเขาในสมัยมัธยมต้น ถึงแม้ว่าเมธาและฟงจะเรียนอยู่คนละห้องก็ตามแต่เวลายามที่เมธามีเรื่องไม่สบายใจหรือเครียดอะไรบางอย่างฟงก็จะรับฟังและให้กำลังใจเขาอยู่เสมอ พอขึ้นมัธยมปลายฟงก็ย้ายไปเรียนที่อื่นด้วยเหตุผลเพราะทางบ้าน
'ครั้งแรกที่ผมมาโรงเรียนโดยที่ไม่มีฟง ราวกับชีวิตของผมขาดอะไรบางอย่างไปจริงๆ'
"จำได้สิ" เมธายิ้มกลับให้ฟง
"ฮิๆ งั้นเรามาถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกกันเถอะ!" ฟงยื่นโทรศัพท์มาให้เมธาพร้อมทั้งเดินไปยืนด้านหลังของเขาและชูสองนิ้วโพสท่าไว้รอ เมธารับโทรศัพท์จากฟงแล้วกดถ่ายรูปไปสองรูปก่อนที่จะคืนโทรศัพท์ให้ฟง
YOU ARE READING
✿*ﾟ อลวนรักย้อนเวลา ภรรยาผมเป็นผู้ชาย 'ﾟ･✿
Romanceเมธาชายหนุ่มผู้ที่มั่นใจในตัวเองสูงแต่กลับมาตกงานมาสามครั้งเหตุเพราะมักเห็นภาพคนปริศนาคนหนึ่งทำให้เขาเหม่อลอยในยามทำงาน เมื่อเมธาได้พบกับเพื่อนเก่าสมัยมัธยมต้น 'ฟง' ได้พาเขาไปทำงานที่บริษัทเดียวกัน สิ่งที่เมธาวาดฝันนั้นไม่ได้เป็นไปอย่างราบรื่นตามที่...
