หลังจากการเที่ยวทะเลที่แสนสนุกได้ผ่านพ้นไปสามวัน เมธาและฟงก็เดินทางต่อมาที่จังหวัดเชียงใหม่ เมื่อมาถึงบ้านเมธาก็หยุดชะงักฝีเท้าอยู่ที่หน้ารั้วไม้
"เมธา...นายเป็นอะไรหรอสีหน้านายดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยนะ" ฟงพูดด้วยน้ำเสียงอย่างเป็นห่วง
"เปล่า แค่ไม่ได้กลับมาเยี่ยมที่บ้านนานเลยรู้สึกแปลกๆน่ะ"
"..." เมื่อฟงได้ยินอย่างนั้นเขาก็รู้ว่าเมธากำลังคิดอะไร ฟงเลยเลือกที่จะเงียบดีกว่าพูดอะไรออกมา
ทันทีที่เมธาเปิดรั้วออก หญิงวัยกลางคนที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้านก็เพ่งตามองมาที่เขาก่อนที่เบิกตากว้างด้วยความตกใจทันใด
"พ่อเมธากลับมาแล้ว! " แม่ของเมธาตะโกนเสียงดังลั่นเข้าไปในบ้าน เธอยิ้มกว้างออกมาแล้วรีบวางสายยางรดน้ำลงบนพื้น แล้วเดินมาหาเมธาด้วยความรีบร้อน
"เมธากลับมาแล้วหรอลูก พอมาถึงบ้านทำไมไม่ติดต่อบอกแม่ก่อนล่ะลูกแม่จะได้เตรียมอาหารไว้ให้" แม่กอดเมธาแน่นด้วยความคิดถึง
"ผมขอโทษครับแม่ ผมรีบกลับมาเลยลืมติดต่อมาหา...แม่ครับนี่ฟงเพื่อนผม" เมธาผายมือไปทางฟง
"สวัสดีครับแม่" ฟงยกมือไหว้แม่ของเมธาด้วยท่าทางที่เรียบร้อย
"สวัสดีจ้ะ เข้าบ้านกันเดี๋ยวแม่ทำอาหารอร่อยๆ ให้ทานนะ" แม่รับไหว้ฟงและเชิญฟงเข้าบ้าน
ภายในบ้านไม้ที่ดูโบราณ แม่พาฟงและเมธามานั่งที่โต๊ะอาหารเพื่อรอรับประทานอาหารมื้อเย็น
แม่ของเมธาเข้าครัวทำอาหารไปพักหนึ่ง ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับชามที่โชยกลิ่นหอมของพริกแกงอ่อนๆ แม่วางชามนั้นลงบนโต๊ะอาหารเบาๆ แล้วเดินไปตักข้าวสวยร้อนๆ มาวางไว้ตรงหน้าของฟงและเมธา
"เรามาทานกันเถอะจ้ะ พ่ออาหารพร้อมแล้วจ้า" แม่ตะโกนเรียกพ่อที่กำลังพรวนดินต้นไม้อยู่หลังบ้าน
YOU ARE READING
✿*ﾟ อลวนรักย้อนเวลา ภรรยาผมเป็นผู้ชาย 'ﾟ･✿
Romanceเมธาชายหนุ่มผู้ที่มั่นใจในตัวเองสูงแต่กลับมาตกงานมาสามครั้งเหตุเพราะมักเห็นภาพคนปริศนาคนหนึ่งทำให้เขาเหม่อลอยในยามทำงาน เมื่อเมธาได้พบกับเพื่อนเก่าสมัยมัธยมต้น 'ฟง' ได้พาเขาไปทำงานที่บริษัทเดียวกัน สิ่งที่เมธาวาดฝันนั้นไม่ได้เป็นไปอย่างราบรื่นตามที่...
