เมื่อสองสัปดาห์ก่อน
"นายท่านขอรับ อวี้เทียนมายืนรอท่านอยู่ที่หน้าประตูเรือนและบอกว่าอยากพบท่านขอรับ"
"เฮ้อ...ไปเรียกเขาเข้ามา" เหวินฮ่วนเอนตัวลงพิงพนักเก้าอี้ไม้แล้วหนวดขมับตัวเองเบาๆ
ไม่นานนักชายวัยกลางคนสวมชุดคลุมยาวเก่าๆก็เดินเข้ามาในห้องโถงพร้อมกับตะกร้าสานใบหนึ่ง เขาเดินมานั่งลงที่เก้าอี้ข้างเหวินฮ่วนแล้ววางตะกร้าลงบนโต๊ะกลมเบาๆ
"ข้าได้ยินมาว่าเหวินจงลูกชายของเจ้าชอบผลส้มพันธุ์นี้จากสวนของข้ามากนัก ข้าเลยถือโอกาสนำมาฝากเขาตอนที่มาเยี่ยมเจ้าในครั้งนี้"
"ขอบใจเจ้ามาก" เหวินฮ่วนเงียบไปพักหนึ่งก่อนกล่าวเสียงต่ำ "สามปีแล้วที่เจ้าไม่ได้มาเยี่ยมข้า เหตุใดวันนี้เจ้าจึงมาเยี่ยมข้าทั้งที่ข้าเคยกล่าวขับไสไล่ส่งเจ้า"
"เรื่องที่เราเคยบาดหมางกันนั้นมันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ถึงแม้ว่าตอนนี้เจ้าจะคิดว่าข้าเป็นคนเลวต่ำช้าอยู่ก็ตาม แต่ข้าก็ไม่เคยคิดเป็นศัตรูกับเจ้า" อวี้เทียนกล่าวเสียงต่ำพร้อมกับยื่นถุงเงินไปให้คนตรงหน้าด้วยฝ่ามือที่หยาบกร้าน
"เงินหนึ่งพันชั่งที่เจ้ากล่าวหาว่าข้าขโมยของเจ้าไปข้าได้นำมาคืนเจ้าตามจำนวนแล้ว ข้ามัวแต่ทำงานอย่างหนักคอยเก็บสะสมมานานนับสามปีจึงมิได้มาเยี่ยมเจ้าต้องขออภัยจริงๆ"
เหวินฮ่วนชะงักค้างไปพักใหญ่มองถุงเงินด้วยดวงตาที่เศร้าซึ้ง อดีตสหายสนิทผู้นี้ที่เขาเคยกล่าวหาว่าเป็นชายขี้ขโมยบัดนี้อวี้เทียนได้กลับมาอยู่ต่อหน้าเขาพร้อมทั้งคืนเงินมาให้เขาครบจำนวนโดยที่อวี้เทียนเองนั้นก็แทบจะไม่มีเงินติดตัว
"ที่ผ่านมาข้าก็คิดว่าข้าทำกับเจ้ามากเกินไปจริงๆจนถึงขั้นตัดมิตรกับเจ้า แต่ถึงกระนั้นข้าก็ยังคงอยากเป็นสหายกับเจ้าอยู่เช่นเดิม อวี้เทียนเก็บเงินพวกนี้ไว้กับตัวเจ้าเถิดเรื่องที่มันเคยผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไป"
YOU ARE READING
✿*ﾟ อลวนรักย้อนเวลา ภรรยาผมเป็นผู้ชาย 'ﾟ･✿
Romanceเมธาชายหนุ่มผู้ที่มั่นใจในตัวเองสูงแต่กลับมาตกงานมาสามครั้งเหตุเพราะมักเห็นภาพคนปริศนาคนหนึ่งทำให้เขาเหม่อลอยในยามทำงาน เมื่อเมธาได้พบกับเพื่อนเก่าสมัยมัธยมต้น 'ฟง' ได้พาเขาไปทำงานที่บริษัทเดียวกัน สิ่งที่เมธาวาดฝันนั้นไม่ได้เป็นไปอย่างราบรื่นตามที่...
