บ่ายของวันที่สอง ขณะที่เมธากำลังนั่งบนเก้าอี้ไม้ใช้นิ้วเรียวของตนเขี่ยเล่นบนโต๊ะไปมาอย่างเบื่อหน่ายอยู่นั้น เสียงเคาะประตูก็พลันดังขึ้นอยู่ที่หน้าห้อง
เมธาสูดลมหายใจเข้าลึกๆพยายามตั้งสติให้อยู่กับตัว เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้จัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อยแล้วเดินไปเปิดประตูให้แขกที่มาเยือน
ทันทีที่บานประตูถูกเปิดออกก็พลันเผยให้เห็นหญิงสาวร่างบางสูงถึงอกของเมธากำลังยืนก้มหน้าพร้อมกับกุมมือตนเองด้วยท่าทางที่เรียบร้อย
"คารวะท่านพี่อวี้หลินข้ามีนามว่าหนิงลี่ ข้ามาพักอยู่กับครอบครัวของท่านเป็นเวลาสามเดือน นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปข้าฝากเนื้อฝากตัวด้วยเจ้าค่ะ" หนิงลี่กล่าวเสียงหวานพร้อมย่อตัวคำนับเมธา สักพักนางก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา
ทันทีที่เมธาเห็นรูปโฉมของหนิงลี่ครั้งแรกเขาก็พลันเบิกตากว้างด้วยความตะลึงทันใด หนิงลี่มีใบหน้าเรียวรูปไข่ ผิวของนางขาวนวลดุจดั่งไข่มุก ดวงตากลมโตสีดำประกายน้ำตาล ริมฝีปากกระจับเรื่อสีแดงเล็กน้อย โดยรวมแล้วนางงดงามราวกับนางฟ้าบนสวรรค์ก็มิปานจนเมธาเผลอจ้องมองคนจรงหน้าไปนานพักใหญ่
"ข้า...ข้าก็ฝากเนื้อฝากตัวเช่นกัน" พอได้สติกลับคืนมาเมธาก็ดัดเสียงตอบนางด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
หนิงลี่มองใบหน้าของเมธาไปพักหนึ่งแล้วยิ้มกล่าว "ท่านพี่เหวินจงโชคดียิ่งนักที่ได้ท่านพี่อวี้หลินเป็นคู่ครอง ท่านงดงามอย่างที่ผู้คนร่ำลือกันจริงๆเจ้าค่ะ"
"ไม่ขนาดนั้นหรอก ฮ่า..ฮ่า" เมธาหัวเราะอย่างเก้อๆ
"พี่หญิงเราไปดื่มชาด้วยกันเถอะเจ้าค่ะถือเป็นการพบกันครั้งแรก"
"...ได้สิ"
ณ ศาลาไม้หน้าเรือนหลังใหญ่ มีลานหญ้าเขียวชอุ่มอยู่โดยรอบ ต้นเหมยที่ถูกปลูกประดับไว้อยู่ข้างศาลาออกดอกผลิบานอย่างสวยงาม
YOU ARE READING
✿*゚ อลวนรักย้อนเวลา ภรรยาผมเป็นผู้ชาย '゚・✿
Romanceเมธาชายหนุ่มผู้ที่มั่นใจในตัวเองสูงแต่กลับมาตกงานมาสามครั้งเหตุเพราะมักเห็นภาพคนปริศนาคนหนึ่งทำให้เขาเหม่อลอยในยามทำงาน เมื่อเมธาได้พบกับเพื่อนเก่าสมัยมัธยมต้น 'ฟง' ได้พาเขาไปทำงานที่บริษัทเดียวกัน สิ่งที่เมธาวาดฝันนั้นไม่ได้เป็นไปอย่างราบรื่นตามที่...