'หวังว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อวานคงจะเป็นเพียงแค่ความฝัน' เมธาค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ
"คุณชาย....ไม่ใช่สิคุณหนูท่านตื่นพอดีเลย เดี๋ยวข้าจะพาท่านไปอาบน้ำนะเจ้าคะ" เสี่ยวหยางที่ยืนอยู่ข้างเตียงคลี่ยิ้มให้คนอยู่บนเตียงอย่างเริงร่า
'คงไม่ใช่ความฝันแล้วสินะ' เมธาหรี่ตาลงด้วยความผิดหวังแล้วลุกขึ้นจากเตียง "ข้าอาบเองได้"
"เจ้าค่ะ งั้นข้าจะเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้ท่านนะเจ้าคะ"
"อืม" เมธาหยิบผ้าขนหนูผืนสีขาวจากมือของเสี่ยวหยางแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ
เมื่อเมธาถอดเสื้อคลุมสีแดงออกก็พลันเผยชุดขาวซ้อนด้านในที่มีอะไรบางอย่างยัดอยู่ตรงหน้าอกและสะโพกของเขา เมธาเคลื่อนมือเข้าไปให้สาบเสื้อของตนแล้วดึงก้อนกลมๆบางอย่างออกมาด้วยความสงสัยปรากฏว่าสิ่งที่ทำให้หน้าอกของเมธานูนขึ้นมาพร้อมกับสะโพกที่โด่งขึ้นนั้นเกิดจากผ้าที่ม้วนกันเป็นก้อน
'มิน่าเล่าถึงได้รู้สึกหนักทั้งหน้าทั้งหลังนัก'
เมธาถอดเสื้อผ้าออกจนร่างกายเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์แล้วก้าวเดินลงไปแช่น้ำอุ่นในอ่างไม้ใหญ่เมื่อผิวกายสัมผัสกับน้ำอุ่นเมธาก็รู้สึกผ่อนคลายทันใดเขาตวัดน้ำลูบผิวไปทั่วกาย
พอเมธาเคลื่อนมือมาถึงช่วงหน้าท้องของตน เขาก็ถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับเสียงท้องร้องโครกคราก
"อวี้หมิงได้กินอะไรมาบ้างไหมนะหน้าท้องถึงได้แบบราบขนาดนี้...จะว่าไปฉันก็ชักจะหิวข้าวซะแล้วสิ"
พอคิดได้เช่นนั้นในหัวของเมธาก็มีแต่เรื่องกินจนไม่มีกะจิตกะใจจะแช่น้ำอุ่นอันแสนสบายในอ่างต่อทันใด เมธาเสยผมที่เปียกชุ่มขึ้นพร้อมกับก้าวเท้าลงจากอ่างไม้หยิบผ้าขนหนูมาโอบที่ส่วนล่างของตัวเองไว้แล้วเดินออกจากห้องน้ำ
BẠN ĐANG ĐỌC
✿*゚ อลวนรักย้อนเวลา ภรรยาผมเป็นผู้ชาย '゚・✿
Lãng mạnเมธาชายหนุ่มผู้ที่มั่นใจในตัวเองสูงแต่กลับมาตกงานมาสามครั้งเหตุเพราะมักเห็นภาพคนปริศนาคนหนึ่งทำให้เขาเหม่อลอยในยามทำงาน เมื่อเมธาได้พบกับเพื่อนเก่าสมัยมัธยมต้น 'ฟง' ได้พาเขาไปทำงานที่บริษัทเดียวกัน สิ่งที่เมธาวาดฝันนั้นไม่ได้เป็นไปอย่างราบรื่นตามที่...