Bugün Bora ile buluşacaktım ve ben nasıl davranmam gerektiğini kestiremiyordum. Plan yapan bir insan değilim o yüzden doğaçlama takılmak istiyordum ama bu onun yanında ne kadar mümkün olursa o kadardı işte.
Artık hazırlanmaya başlaşam iyi olcaktı ve 1 saatim vardı. Daha çok vardı yani bence. Akşamdan banyomu yapmıştım. Sabah yapanlara değişik bakıyordum, siz hasta olmuyor musunuz acaba?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üstüme sweat altımada kot pantolonumu giydim. Yüzümdeki kızarıkları kapatıcıyla kapatım rimel ve nemlendirici sürdüm. Baya süslenmiştim hadi ama sabah sabah bunu yapmam bile bir mucize bence.
Bora: Geldim.
Laçin: Tamam, iniyorum.
İnce yağmurluğumu ve ayakkabılarımı giyip evden çıktım. Kalbim sabırsızca atmaya başlamıştı. Tam sırasıydı.
Dışarı çıktığımda Bora bir arabaya yaslanmış yere bakıyordu. Beni farkedince kafasını kaldırıp süzdü.
"Hoşgeldin"
"Hoşbuldum"
"Ee nereye gitmek istersin"
"İlk önce kahvaltı yapalım sonra konuşuruz, olur mu?"
"Bana uyar" dedi ve yan yana yürümeye başladık. İkimizde kahvaltı edeceğimiz yere gelene kadar konuşmadık.
"Şöyle köşeye geçelim mi?" kafa salladım ve karşılıklı oturduk. Manzarası mükemmeldi, insana huzur veriyordu.
Siparişlerimiz geldiğimde hala sessizdik. Bir süre sonra bunu bozan o oldu.
"Laçin? Burda konuşalım." Gözlerimi yüzüne çıkardım.
"Olur sen başla" kafasını salladı.
"Aynı şeyleri duymaktan bıktın belki ama ben söylemeden yapamıyorum anlıyor musun? Yani şu an cümleleri nasıl bir araya getiriyorum onu bile bilmiyorum."
"Seni seviyorum. Önceden yaptığım her şey için özür dilerim belki bir faydası olmayacak seni kırdığım üzdüğüm gerçeğini değiştirmeyecek ama yinede özür dilerim, affet beni?"
"Ben seni hep affettim."
"O zaman aramız neden böyle ben bu şekilde olmaya dayanamıyorum, seni görüyorum ama hissedemiyorum. Bana bize yapma lütfen bir şans ver!"
"Ben dayanabiliyor muyum sanıyorsun!? Ben bir buçuk yıldır nasıl dayabiliyordum düşünsene!"
"Bağırma Laçin" etrafa kısa bir göz atınca yanımızdaki bir kaç masa bize dönmüştü. Derin bir nefes aldım.
"Bora seninle olmayı her şeyden çok istiyorum ama-"
"İstiyorsan aması ne Laçin?"
"Bilmiyorum"
"Laçin şimdi günün başındayız biliyorum ama bütün gün böyle geçiriceksek olmaz, o yüzden şimdi sana bir soru soracağım ve olumlu olursa burdan çıkıp bütün gün seninle olacağım ama olumsuz olursa şu an şu dakika masadan kalkıp gideceğim." sertçe yutkundum. Bir kaç saniye gözlerimi kapattım ve sorusunu bekledim.
"Benimle olur musun?" derin bir nefes almaya çalıştım. Alamadım. Gözlerim doldu, bedenim titredi, zaman durdu.
"Cevap vermeyecek misin?" bekledi, bekledim bir şey söyleyebilmeyi bekledim ama olmadı. Güldü ve ayağa kalktı. Kalbim ayağa kalktı.
"Anladım, görüşürüz" hesabı ödeyip kapıdan çıktı. Bir kaç dakika daha oturdum ve ne yaptığımı sorguladım. Saçma davranmaya başlamıştım bu aralar fazlasıyla. En çok istediğim şey o iken neden cevap verememiştim. Salaktım. Tam bir salaktım. Aklım başıma yeni geliyordu. Hızlıca masadan kalktım ve koşmaya başladım. Çıkarken bir iki kişiye çarptım ama umursamadım. Arkamdan söylenmelerini duyabiliyordum. Yüzüme sertçe vuran rüzgar saçlarımı savuruyordu. İlerki caddeden sağa dönen bedenini gördüm ve kalan bütün enerjimi ayaklarıma gönderdim. Hızlan! Hızlan! Salak! Salaksın! Aptalın tekiyim! Kaybedemem! Astım krizimin yaklaştığını hissediyorum. Lanet olsun! Şimdi olmaz! Hayır!
Köşeyi döndüğümde biraz ilerimde yavaşça yürüyordu. Benim ise adım atacak halim yoktu. Aklım bulanıklaşıyordu. Son nefesimi kullanıp bağırdım.
"BORA!!" gözlerime perde düştü, bedenimdeki bütün kemikler yok olmuştu ve ayakta duracak amacım kalmamıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
____________
Evet cınımlar nassınız iyisiniz inşallah havalar bok gibi dikkat edin kendinize skskslsösk
Valla hasta olabilirim her an boğazım ağrıyo ühühühü(ağlama efekti) mdkdldldls
