Laçin || Texting

35

"Oha!! Sen ne zaman geldin ya!?" sıkıca birbirimize sarıldık. Boranın öksürmesiyle yaptığım hatanın farkına vardım.

"He şey Deniz bu Bora sevgilim, sevgilim bu Deniz ikinci abim sayılır." ikiside birbirine çatık kaşlarla bakıyordu. Sonunda bu bakışma uzun bir süre devam edince ellerimi şıklatıp dikkati kendime çektim.

"Hey hey küçük çocuk gibi dik dik bakışmayı kesin"

Deniz en sonunda koltuğa yanıma oturup elini omzuma attı. Bora hala ayakta bize bakıyordu.

"Otursana" dedim elimle çaprazımızdaki tekli koltuğu gösterirken.

"Siz evde tek başınıza napıyordunuz?" Denizin imalı sorusu beni germişti.

"Küçük bi olay yaşandı da biraz hastanelik olmuş olabilirim. Bora da beni görmeye gelmişti."

"Ne olayı kızım! Ne hastanesi! İyi misin!??" Elleriyle yüzümü koluma dokunup iyi olduğumu algılamaya çalışıyordu. Boranın öksürmesiyle ona baktım. Direk Denizin elinin olduğu yere bakıyordu.

"Deniz iyiyim sakin bi, astım krizi sadece"

"Bana yalan söyleme Laçin uzun zamandır astım sorunları yaşamıyordun.(göz ucuyla borayı gösterdi) bunun yüzünden dimi" dedi sinirli bir şekilde ikiside her an birbirine saldıracakmış gibi duruyordu.

"Ben ona zarar vermem!" Boranın ayağa kalkmasıyla Denizde kalktı ve tabiki onunla birlikte bende.

"Ama vermişsin" dedi dişlerinin arasından

"Hey koca oğlanlar sakin olun, kimsenin bana zarar verdiği yok Deniz. Borayla küçük bir olay yaşadık ve bu beni etkiledi biliyorsun beni" araya girmesem kavga çıkabilirdi.

"Biliyorum pandam biliyorum"

"Ya ama hala unutmamışsın" dedim gülerek. Sanki az önceki gerginlik yaşanmamıştı. Biz Denizle bunun hakkında dalga geçerken Borayı unutmuştum. Ve bu yaptığım büyük bir hataydı. Kendimi kaptırmıştım birden. Salaktım. Her zaman ki gibi.

"Görüşürüz Laçin" diyerek evden nerdeyse koşarak çıkmıştı. Sinirlendiğini ve kırıldığını fark ettim. Geç farkettim. Kendimden nefret ediyordum.
Ne kadar arasamda açmamıştı. En sonunda kendime yenik düşüp ağlamaya başladım. Denizi de görmek istemiyordum. Onun yüzünden değildi ama onu görünce yaptığım salaklığı hatırlayıp daha çok ağlayasım geliyordu.

Kendime acı çektirmekten zevk alan mazoşistin tekiydim. Gerçekten her seferinde nasıl bazı şeyleri berbat etmeyi beceriyordum. 

Ağlamaktan uykum gelmişti. Ama son kez şansımı denemek istiyordum. Telefonu elime aldım ve ard arda mesaj atmaya başladım ama cevap yoktu. En sonunda pes ettim ve uyumaya karar verdim ki bildirim gelene kadar.

Keşke telefonum sessizde olsaydı ve o mesaj bana hiç gelmeseydi. Çünkü bunun gerçek olduğunu düşünmek istemiyorum.

______________

Sahurdan helllüüüüü dkdkdkkdmd

Ya bu aralar pek iyi değilim bebeklerim keyfim yok modum çok düşük o yüzden kusura bakmayın bölümler aksıyor :/ :*

Diğer kitabıma da bakmayı unutmayın...

TŞK.