Secluded Love & Emotions

CHAPTER 14.2- Masayang Pag-uumpisa Malungkot na Pagwawakas (Janie's Past)

Chapter 14.2

 

A/N

Hello so ayun thanks sa mga nag-continue pa din sa pagbabasa ng SLE at nakaabot sa Chaptie na to well more the 1K na po yung reader nito in total but nakakalungkot kasi habang humahaba yung story mas kumokonti yung number ng readers per chapter waahh feeling ko tuloy ang boring na ng story na to but kahit na ganun I’ll continue this at sana sa mga nakaabot sa chaptie na to please do COMMENT naman po below hmm criticize me po please I really need it yun lang and thank you

Ah andami ko nanamang nasabi

So Lets Start na..

3rd Person POV

 

~..may mga pagakakataon sa buhay natin na kailangan nating umiyak para mailabas ang lahat ng sakit na tinatago natin o kung hindi man lahat mailabas atleast na lessen na yung sakit, CRYING DOESN’T MEAN THAT YOU ARE A WEAK PERSON IT ONLY MEANS THAT YOU KNOW WHEN TO LET IT OUT OR WHEN TO KEEP ALL THE PAIN THAT’S HOW WE CAN SHOW THAT WE ARE STRONG…~

Nag-uunahang lumabas ang mga luha sa mata ni Janie kahit anong gawin niyang punas dito ay tila wala naman itong katapusan..

Kanina pa kumakatok sa pinto ng kwarto niya ang mama niya pero hindi niya ito pinagbubuksan kaya matapos ang limang minutong pangungulit sa kaya ay tumigil na ito at hinayaan na lamang ang anak niya..

“Bakit ba kasi kailangan mo pang bumalik, Okay na ko I moved on already damn!! ang kapal ng mukha mong magpakita matapos ng lahat ng nangyari matapos ng ginawa mo sa akin..” pasigaw na kinakausap ni Janie ang sarili niya na tila ba nasa harap lang niya si Jonathan

Hindi alam ni Janie kung paano mawawala ang galit na nararamdaman niya kahit anong isip ang gawin niya parang nag-shut down or nag malfunction yung utak niya at hindi nito magawang mag-sip ng tama basta ang alam lang niya ay galit siya sa lalaking nagngangalang Jonathan..

Matapos niyang ipagbabato ang kung ano anong gamit sa kwarto niya ay humiga siya sa kama niya patuloy padin ang pagluha niya nakatingin ngayon siya sa kisame habang inaalala ang mga pangyayari sa nakaraan niya..kung gaano sila kasaya ni Jonathan at kung paanong ang kasiyahan na yun ay natapos.

 

 

FLASHBACK

 

Nakaupo si Janie noon nasa church bago palang siya sa church nila kaya wala pa siyang masyadong kaibigan hindi din naman siya gaya ng iba na palakaibigan mas prefer kasi niyang kaibiganin yung mga taong kusang lumalapit para makipagkaibigan sa kanya dahil para sa kanya mas totoong kaibigan ang mga ito ayaw din kasi niyang ipagpilitan ang sarili sa mga tao.

Hbang tahimik na nakaupo si Janie ay may lumapit sa kanya na lalaki at umupo ito sa tabi niya aware siya sa presence nito pero hindi niya ito pinanasin dahil nahihiya siya..

Naramdaman niyang tinitignan siya ng lalaki kaya napatingin siya dito at tama nga nakatingin nga ito sa kanya medyo nailang siya sa tingin nito dahil ang seryoso ng mukha nito hindi tuloy niya malaman kung ano ang iniisip nito dahil na din sa ilang na nararamdaman niya ay umiwas na siya ng tingin dito.