gri

G|27

Eylül: Ben, minik hayallerinin peşinden koşan bir kızım.

Eylül: Bazen güler, bazen ağlarım. Nedensizce yaparım bunları. Çünkü ikisi içinde sebebe gerek duymuyorum.

Eylül: Yağmur'u severim mesela. Yağmur da yürümeyi. Yağmurdan sonra pis havaya hükmeden eşsiz toprak kokusunu. Yağmurda koşmayı da severim. Ya da dans etmeyi. Kısacası yağmur ile ilgili her şey bana güzel gelir. Bu yüzden severim.

Eylül: Karı severim. Çünkü o zaman her şey masum görünür. Tüm dünya pisliğinden arınmış gibi olur.

Eylül: Kitap okumayı severim. Çünkü kitaplarda kaybettiğim benliğimi bulurum zaman zaman.

Eylül: Müzik dinlemeyi severim. Hangi dil olursa olsun dinlerim. "Şarkı evrenseldir"  benim için. Şarkılarda kaybettiğim çocukluğumu bulurum bazen. Bazen de yaşamak istediğim hayatı.

Eylül: Gri'yi severim. Çünkü o iki zıt rengin birleşimidir. 

Eylül: Siyah, tüm karanlığı itemsil ederken saf, masum, temiz beyaz ile tanışır. Birbirlerini bulmanın hevesiyle sarılırlar birbirlerine ve ortaya çıkan renk ne siyahtır ne de beyaz. Gridir. Bu yüzden seviyorum griyi. Tezat iki rengin birleşiminden oluşan şahane bir renk. 

Eylül: Film izlemeyi, dizi izlemeyi severim. Çünkü orada gerçekleşmesini istediğim, asla olmayacak hayallerim var. Mucizelerle dolu. İnsanlara umut veriyorlar. Ama bu bile güzel. Zaten umut, hayal ve mucizeler olmasa yaşayamaz insan.

Eylül: Ben buyum işte Gri'm.

Eylül: Peki ya sen kimsin?

Bir süre mesajıma yanıt gelmediğinde meraklandım. Görüldü atmıştı oysa, niye yazmamıştı ki?

Beynim bu sorularla meşgulken bildirim geldi. Heyecanla açık olan telefonuma baktım.

Gri'm: Senin sözlerinin üzerine ne diyeceğimi bilemedim.

Gri'm: Eylül, beni bir kez daha etkiledin.

Yanlış okumuştum, öyle değil mi?

Gri'm: Orada mısın, Eylül?

Eylül: Evet :)

Eylül: Oyunbozanlık yapma ve kendini tanıt.

Gri'm: Senin gibi etkileyici cümleler kuramam.

Gri'm: Bunu baştan söyleyeyim yani.

Eylül: Hadi hadi :)

Gri'm: Hayallere inanmayan biriyim.

Gri'm: Kendimi hayallere kaptırıp gitmem. Çünkü bilirim: yakar canımı.

Gri'm: Yağmuru severim. Bana biri sevdirtti bu havayı.

Gri'm: Karı da aynı şekilde. Severim, çünkü o da seviyor.

Gri'm: Müzik dinlemeyi seviyorum çünkü beni tamamlıyor. Nasıl desem...

Gri'm: Eksik kalan yanımı dolduruyor.

Gri'm: Arkadaşlarımla gezmeyi severim. O zaman boyunca da insanları izlerim. Çocuklarıyla ilgilenen aileleri izlemeyi seviyorum.

Gri'm: Yaşayamadığım çocukluğumu yaşıyorum. 

Gri'm: Uzun uzadıya anlatacağım bi özelliğim de yok.

Gri'm: Ben buyum işte.

Gri'm: Sıradan bir insanım.

-

"Sıkıldım ulan." diye bağırarak kalktım, kafamı koyduğum sıradan. Nisan ani hareketimle sıçramıştı. 

Öğle arasındaydık ve ben Selim ile gerçekleştirmek istediğim şeyi Nisan ile yaşıyordum. Bunu dememin sebebi: müzik dinliyorduk, aynı kulaklıktan sevgililer gibi şarkı dinliyorduk.

"Ulan ben niye hep sevdiceğim ile yaşamak istediğim şeyleri seninle yaşıyorum."

"Elindekine şükret geri zekalı." 

Kafama bir tane geçirmesiyle ani refleksle bende ona geçirdim. Her zaman ki kavgamızı gerçekleştirirken kulaklıkları alıp kendime taktım ve sıranın üstüne çıkıp bağdaş kurarak oturdum. Zaten sınıfta kimse yoktu. Birileri olsa zaten bu kadar rahat olmazdım.

Öylece gözlerimi kapatmış şarkıya eşlik ederken bir süre sonra Nisan'in sesini işittim. 

"Oha, bunların burada ne işi var?"

Merak edip gözlerimi araladığımda karşımda Emre, Selim ve Ali vardı. Düzeleyim derken her şeyi elime yüzüme bulaştırdım ve yere kapaklandım. Masadan düşmesem sorun yoktu ama masadan düşmüştüm. Hem de göt üstü. 'Çanak kırıldı.' diye kahkaha atan iç sesime göz devirdim. Tam yerden destek alıp kalkıyordum ki bir çift el karşıladı beni. Yüzümü kaldırıp elin sahibine baktığımda gri gözlerle karşılaştım. Daha doğrusu Gri Gözlüm ile.

Kalbim hızla atmaya başlamışken ellerim titriyordu. Ayaklarımın beni taşıyabileceğini düşünmüyordum. Bir anlık gelen cesaret ile Selim'in elini tuttum. Ellerim titriyordu, çünkü heyecanlıydım. Peki neden onu eli de titriyordu?

-

Finale az kaldı...

O zaman ne diyoruz, finale son 2 bölüm.