gri

•Final•

1 ay sonra...

Otobüse bindiğimde gülümsedim. Her şey burada başlamıştı. Gerçek aşkıma burada rastlamıştım.

Elimdeki telefona bakıp gülümsedim. Mesajımın olduğunu belirten ışığa bile gülümser olmuştum. Telefonumu açıp onun attığı mesaja girdim.

Gri'm: Bindin mi meleğim?

Meleğim... Ne güzel bir kelimeydi öyle değil mi? Hemde sevgiliye söylemek için.

Eylül: Şu an otobüsteyim.

Eylül: Sen n'aptın?

Eylül: Hazırlanıyor musun sevgilim?

Gri'm: Evet de biz neden Emreler ile buluşmak için bu kadar hazırlanıyoruz?

Eylül: Bilmiyorum, bana da bir şey söylemediler.

Gri'm: Hadi bakalım, sonumuz hayrola.

Eylül: O benim sözüm bir kere -,-

Gri'm: Senin olan her şey benimdir Yağmur'un Kızı.

Eylül: Haklısın ama benim o söz.

Eylül: Nokta.

Gri'm: Tamam güzelim senin olsun ;)

Eylül: Senin güzelim yazan ellerini mıncırırım şerefsiz.

Gri'm: Belki daha sonra şimdi evden çıkmalıyım.

Gri'm: Malum, sevgilim ile aynı otobüse binmem lazım :)

Eylül: Tamam o zaman ben seni tutmayayım da gel artık yanıma.

Gri'm: Bekle beni Pakize.

Eylül: Pakize kim Selim!

Gri'm: Sınavda kendini Pakize Ölmez diye kodlayan kimse o.

Eylül: Ha bende sandım başkasına dedin.

Gri'm: Benim senden başkasını gördüğüm mü var.

Eylül: Lan sus kalbime indireceksin.

Gri'm: Bilmiyorum farkında mısın ama,

Gri'm: Bizim ilişkimiz de roller hep değişiyor.

Gri'm: Mecnun sen, Leyla ben.

Eylül: Yaa sevgilim lkamsdlkmaf

Gri'm: Tamam tamam sustum lkfmslkdgmgh

Gri'm: Neyse birazdan yanında olduğumda bu konuyu tartışırız.

Görüldü atıp konuşmadan çıktım yoksa konuşmaya devam ederdik. Bunu biliyordum.

Kızlara mesaj atıp her şeyin tam olup olmadığını sordum. Olumlu cevap aldığımda gülümsedim. Bugün Selim'in doğum günüydü. Bu yüzden de bir mekanı kapatmıştık ve bizimkiler hazırlığı yapmışlardı.

Selim ile aramız çok iyi. Hayatımda ilk kez her şey tadında gelişiyor. Babam bile artık nereye gittiğime karışmıyor. Sanırım yaşadığım en güzel aylardan biriydi.