Crazy Prey

-7-

Kafamı bunları düşünerek bunaltmamalıydım. Sonra evin bir köşesine çekildim ve oturmaya başladım.

Uyayamıyordum çünkü göçümü her kapattığımda onu görüyorum. Ben en azından nöbet tutayım diye düşünmüştüm. Malum yaratık bu ne zaman geleceği bellimi olmaz.
Biraz oturduktan sonra dışarıdan 2 tane ayrı ayrı çığlık sesi duydum. Evet işte bu çok kötü olmuştu.
"Ya yavruları da varsa?  Aman tanrım bizim burdan hemen gitmemiz lazım. Sabah olsun ilk işim herkese haber vermek zaten çokta bir zaman kalmadı sabah olmasına."
Belkide ben ölsem çok  fazla bişey olmazdı ama ben hariç herkes in çocuğu , eşi , annesi ve babası vardı.
Gerekirse onlar için kendimi feda edebilirdim. Çocuklarının yetim kalmalarına izin veremezdim. Annesine ve babasına evlat acısı yaşattıramazdım. Hava yavaş yavaş aydınlandığında yaratıklardan çıkan çığlık sesleri iyice artıyordu. Havanın yavaş yavaş aydınlanmasıyla uyanan Enes ilk önce sersem sersem bana bakarak; "Günaydın Murat." Dedi. Daha sonra yüzünü yıkayıp bir sigara yaktı. Bir tane de bana uzattıkdan sonra kafasını cama yasladı ve sigarasından bir tane çekti. O sırada gelen çığlık sesiyle büyük bir telaşla yerinden fırlayıp;
"Yaratık gelmiş hazırlanın laağn!"

Diye bağırdı. Herkes bu anı
bekliyormuşcasına yatakdan fırmayıp silahları kuşandılar ve ayrı ayrı camların başına geçtiler. Her şey o kadar hızlı gelişmiştiki biran duraksayıp etrafıma bakındıktan sonra;

"Sakin olur bir şey yok." Dedim

Sonra biraz düşündüm ve yaratık sayısının ikiye çıktığı aklıma
geldi. Sonra tekrar dan bağırdım;

"Durun vazgeçtim sakin olmayın yaratık sayısı iki oldu dikkatli olun!"

Halil şaşkınlıkla bana döndü ve

"Ne?! Nasıl? Bu nasıl olabilir?" Diye sorular sormaya başladı.
 
Sonra birden Emir bağırarak ateş etti.

"Gördüm o şerefsizi!"

Aynı bölgeye Halil'de ateş ettikten sonra yaratıklardan gelen ses kesilmişti. Halil camın önünden çekildi sırtını duvara yaslayıp;

"Ama nasıl olur bir tane yokmuydu? Şimdi nasıl iki tane oldular bu hiç mantıklı değil. Hepimiz ölücez. Burdan kurtuluşumuz yok lanet olsun lanet olun! Biz niye  bir işe koyuldukki sanki?"

Kenan sinirli bir şekilde Halil'e döndü ve:

"Böyle düşünerek hiç bir şey elde edemezsin! Eğer aileni tekrardan görmek istiyorsan sus ve gözlerini dört aç!" Diye bağırdı.

Halil kafasını sallayıp pencereye döndüğünde birden dona kaldı. Yoksa omu gelmişti. Halil kafasını hızla cama vurmaya başlayınca artık emin olmuştum. O gelmişti Halil'e uzanan tırnakları görünce Halil'in yanına koşarak silahın gövde kıskıyla o tırnaklara vurdum. Sinirlene yaratık pencere demirlerini tutup sökmeye çalışırken Halil hızlıca fırladı ve silahın arkasıyla yaratığın kafasına sertçe vurdu. Yaratıkda pencere demirinden tutunarak yere yıkıldı. Onun ağırlığıyla sökülen pencere demirliğide yaratığın üstüne düşünce;
Halil "İşte bu başardım onu öldürdüm!" Diye bağırdı.

Yaratığa baktım. Bu o değildi yanındaki diğer yaratık olmalıydı. Çünkü bu yaratık daha küçüktü. Biraz durtuktan sonra evin yantarafından bizim olduğumuz cama fırlayan yaratık Halil'in elindeki silahı tutup çekti. O hızla pencereden düşen Halil bağırmaya başladı.

"İmdaaaat!"

Yaratıkla karşı karşıya olan Halil elini hemen belinde bağlı olan rambo bıçağına attı. Yaratık onu öldürmek için can atıyordu. Koca dilini dışarı çıkardıktan sonra bir köpek gibi Halil'in üstüne doğru atladı. Halil hızla kenara çekildi ve yaratığın sırtına sarıldı. Bu sırada kapıdan dışanı çıkan Emre hemen Halil'in yanına koştu. Salak Emre simahla değilde eline aldığı taşla yaratığa vurmaya başladı. Sinirlenen yaratık Halil'i üstünden attı ve Emre'nin üstüne atladı. İşte hayatımın en kötü günü buydu Emre hiç birşey yapamıyor sadece çırpınıyordu. Hemen camdan atladım ve yaratığa beş el ateş ettim. Yaratık ölmüş olacakki Emre'nin üstüne devrilmişti. İkiside hareketsizce yerde yatıyordu. Koşarak Emre'nin yanına gittim. Yaratığı üstünden aldığımda. Emre'nin yaratık tarafından deşilmiş karnını görünce tek yapabildiğim şey dizlerimin üstüne çökmek olmuştu. Emre'yi o halde görünce dizlerimin bağı çözülmüştü.