Stay With Me

Part 18

Louise Pov:

I'm so afraid...

I've never been afraid like this in my whole life.

My body was in totally shock.

Even my mind can't accept that this is happening.

This is my parents and brother was afraid of.

Pero lahat ng takot at pag aalala ko nabawasan kunti nong lapitan ako ni Gael. And hug me and assures me that I will be safe.

He even kissed me on the lips. Ramdam ko ang halik nito para sa akin. Pakiramdam ko he really meant it.

Ngunit sa pagkakataong ganito, mas nanaig parin ang aking takot . Kasama ang mga armadong lalaki in this truck.

Maraming tumatakbo sa isip ko, I can't control. Kahit lagi kong sinisigaw at the back of my mind that THINK POSITIVE.

What if, biglang bawian ng buhay ang kasamahan ng mga ito dito, tapos bigla kaming pagbabarilin? Walang laban ang dalawang sundalo na kasama ko if it happens.

Or what if may ibang grupo na tambangan kami at magkaputukan, matamaan ako. I don't have plans to die, in here. Gusto ko pa makasama pamilya ko at si Gael.

I shook my head at tumingin sa labas, ngunit mas lalo lang akong natakot. It was dark, so dark. No stars, no moon na magbibigay ng kahit kunti man lang sanang liwanag outside. Ang tanging nagbibigay lang ng liwanag ay ang malaking flashlight na hawak ni  Sgt. Major Ross Aquino. Ngunit agad napapalitan ng walang katapusang dilim pag lumalayo ang sinasakyan namin.

I was sitting between  Sgt. Major Ross Aquino and Lieutenant Brix Sandoval. Hindi pumayag ang dalawa na hindi nila ako napapagitnaan.

Which is kahit papano, napapanatag ang loob ko.

What I need right now is PRAYER. Hindi kailangan na takot ang mangibabaw.

Wala nga akong ginawa buong byahe kundi magdasal.

And finally after long hours of travel nakarating kami sa isang hospital dito sa Zamboanga.

And I'm alive.

We are alive

And so is the patient.

Agad naming ipinasok sa loob ang pasyente. Naiwan ang mga kasama nito sa loob ng truck. Kami lang nina Ross at Brix ang pumasok.

But they warn us, oras na hindi kami bumalik kasama ang kasamahan ng mga ito, mangugulo sila.

Ang gusto nila, pagkatapos maoperahan at masalinan ito ng dugo, kailangan na naming mailabas.

Diretso kami sa OR. Naiwan sa labas sina Ross at Brix.

Nagpakilala akong attending doctor ng pasyente kaya isinama ako sa loob ng doctor na oopera dito.

Agad naming isinagawa ang operasyon dahil nanganganib na ang buhay ng lalaki. Mabuti na lang type O ang blood type nito at may naka stock sila.

At matibay ang loob nito, nalampasan nito ang bingit ng kamatayan.

After the successful removing of the bullet, inilipat na ito sa isang room para sa recovery.

Nakahinga ako ng maluwag sobra.

Napaupo ako sa waiting area ng room nong lalaki pagkalabas ko. Naroon na sina Brix at Ross, standing every side of the room.

Ross offered me a cold bottled water.

I smile at him at tinanggap iyon. Ngayon ko lang napansin my throat is dry.

Agad kong binuksan iyon at uminom. Naubos ko talaga.