nf-paralyzed
"Dinlediğim bir radyo programında, zor günlerle ilgili konuşan birileri vardı. Annem bazen kendimi öldüreceğimden korktuğu için hep böyle programlar açar. Ah, neyse... programdaki kadının unvanı ne bilmiyorum, açıkçası önemli de değil. Diyordu ki, 'Bazen nefes alamayacak gibi oluruz. O zamanlar için benim tavsiyem şu, gözlerinizi kapatın ve o karanlığa renkli günler çizin. Sizi mutlu edebilecek bir şeyler hayal edin.'
Bunu düşündüm. Küçüklüğümde gözlerimi kaybettim, yirmili yaşlarımdayım ve hayata hep karanlık bakıyorum. Nefes alamayacak gibi değilim ama eğer sizin gözlerinizi kapattığınızda elde ettiğinizden on kat daha fazla karanlıkta yaşıyorsam, bunu harcamamam gerekir, değil mi? Bu yüzden birlikte yaşadığım karanlığa hep beni mutlu edecek şeyler çizerim.
Benim sırrım bu işte Hwanwoong. Çocukluğumdan beri göremiyorum. Ben de görmek istediklerimi karanlığıma çiziyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sevin ağlayabiliyorsan, rawoong🌙
Fanfiction"Benim sırrım bu işte Hwanwoong. Çocukluğumdan beri göremiyorum. Ben de görmek istediklerimi karanlığıma çiziyorum." [mini fic] 🌙 art: starry night over the rhone