Crisostomo Heiress Precious Necklace

Chapter 30

Dis oras na ng gabi pero nagising si Sandra at Jefferson dahil sa may kumakatok ng malakas. Kaya bumangon si Jefferson, sumunod sa kaniya si Sandra.

Binuksan ni Jefferason ang pinto at nakita nila ang isang sako na mukhang may nakalagay. Nilapitan ni Jefferson ito at binuksan ang sako. Nanlaki ang mata nila ni Sandra ng makita ang isang babae na punit-punit ang damit at puro sugat ang katawan.

"E-Elena" naiiyak na sabi ni Sandra ng makilala ang babae. Namamaga ang labi nito at may pasa sa mukha at katawan. Saka mukha ding pinaglaruan ang buhok ng dalaga, mula sa mahaba naging mukhang ewan na dahil hindi pantay ang pag gupit ng buhok.

Napatingin sila sa may sako may papel doon. Kinuha ni Jefferson saka binasa.

Pag hindi nyo pa binigay sa akin ang necklace. Magulang mo na ang isusunod ko na makikita nyo na ipapadala ko sa labas ng bahay nyo...

"Miguel, buhay pa siya. Dalhin natin siya sa hospital" sabi ni Sandra habang nakahiga si Elena sa hita niya.

***

Dinala agad nila sa pinakamalapit na hospital si Elena. Agad naman inasikaso ito.

"Caro, natatakot na ko" sabi ni Sandra. Nakaupo sila sa waiting area ni Jefferson.

"Wag kang mag alala habang kasama mo ako hindi ka mapapahamak." sabi ni Jefferson at niyakap si Sandra.

"Dahil naman sa necklace kaya nila ginagawa ito. Kung alam kong nasaan iyon matagal ko ng binigay" sabi ni Sandra at napaiyak na siya dahil sa takot.

"Wala bang nabanggit ang daddy mo about sa necklace?" sabi ni Jefferson.

"Wala, hindi ko alam" sabi ni Sandra at yumakap ng mahigpit kay Jefferson.

******

"Masarap ka parin talaga mag luto, Jessie" sabi ni Señor Jonnel. Habang nakatingin sa katawan ni Jessie na nakamaid uniform na tulad sa anime ang design na luwa na ang dibdib at nakapanty lang. Kaya asiwang-asiwa siya.

"Bakit ang layo mo sa akin? lumapit ka!" sabi nito at hinila si Jessie palapit dito. Saka pinisil ang puwet niya. Kaya automatic na sinapal niya ito.

"Manyak ka!" galit na sabi ni Jessie. Nagalit si Señor Jonnel kaya sinampal siya.

"Oo, gusto mo ba patunayan ko sayo kong gaano ako ka manyak !" sabi nito at pinisil ang dibdib niya ng nanggigil.

"Ahhhhhh!!!" hiyaw niya sa sakit.

"Ganyan nga!" sabi ni Señor Jonnel na parang baliw.

"Tama na masakit!!!" daing ni Jessie.

Kaya binitawan siya ni Señor Jonnel. Napaiyak na lang si Jessie dahil sa nangyayari sa kaniya. Yung anak niya na walang kamuwang-muwang kinulong sa kulungan ng mga alipin para pag trabahuhin. Siya naman ginawang mutchacha dito ng hayop na Señor Jonnel.

"Bakit ka ba ganito?, pati mga inosenteng tao pinapahirapan mo" sabi ni Jessie.

Nakita niya kasi kung paano pinahirapan si Elena nito. Pinaglaruan nito ang magandang buhok ng dalaga habang ginagahasa at sinasaktan.

"Dahil masaya ako" ngisi na sabi ni Señor Jonnel.

"Totoo nga bang masaya ka?" sabi ni Jessie.

"Oo" sagot ni Señor Jonnel at humiphip ng tabaco.

"Tingin ko hindi. Kaya ka siguro ganyan dahil walang nag mamahal sayo" sabi ni Jessie.

"Anong wala?, mahal ako ng asawa ko" sabi ni Señor Jonnel at tumawa na parang baliw.

"Patay naman siya" sabi ni Jessie kaya sinampal siya ni Señor Jonnel.

"Buhay siya! Buhay siya!!!, Buhay!!" sabi ni Señor Jonnel at pinagsasampal siya na parang baliw. Kaya nilapitan na sila ng tauhan nito para awatin ang amo nila.

"Dalhin nyo yan sa kulungan" utos ni Señor Jonnel.

Dinala siya ng mga tauhan nito sa kulungan. Napatingin sa kaniya ang mga taong nakakulong doon.

"Nay!" sabi ni Lenlen at niyakap si Jessie.

"Paanong buhay ka? Jess?" tanong ni Anastacia sa kaniya.

"Kilala mo ako?" takang tanong niya.

"Oo" sabi ni Anastacia. "Patay ka na diba? kasama ka sa pag crash ng eroplano " dagdag pa nito.

"Si Jerkerton , nabuhay din ba siya?" tanong ni Francisco.

"Hindi ko siya kilala" sagot niya.

"Alam mo ba na malaki na ang mga anak ninyo, si Jefferson. He's a goodman and businessman. Si Jadsy famous actress" sabi ni Francisco.

"Mga anak ko?" sa puso niya parang kilala niya ang mga taong binabanggit pero sa utak niya blangko ang mga mukha ng mga ito.

"Nanay, ibig sabihin kay iba kapang pamilya bukod sa amin ni Tatay?" takang sabi ni Lenlen.

"Hindi ko alam anak, dahil ang alam ko lang ang Tatay Lito ko lang ang asawa ko at ikaw lang ang anak ko" sabi ni Jessie at kumikirot na naman ang ulo.

"Siguro nagka amnesia ka. Hayaan mo, kapag nakatakas tayo. Isasama kita at ipapakilala sa anak mo" sabi ni Francisco.

"Si Elena, kamusta " tanong ni Nanay Ising.

"Pinahirapan po siya ni Señor Jonnel, nerape po saka binugbog siya ng paulit-ulit saka sinira ang buhok niya" naiiyak na kwento ni Jessie na kanila.

"Jusko po, hanggang kailan kami mahihirapan ng ganito" sabi ni Nanay Ising at napaluhod habang umiiyak. Si Anastacia din ay naiiyak na din habang yakap ng asawa.

"Nanay, natatakot na po ako. Gusto ko ng umalis dito" sabi ni Lenlen at yumakap kay Jessie.

"Wag kang mag alala anak. Proprotektahan kita ano man ang mangayari" sabi ni Jessie at niyakap ng mahigpit ang anak.

.....

A/N: Sorry for late UD.