When lethargic university lecturer, Theo Gomez, meets an enigmatic and mysterious woman one night, he never expects his life to change forever. Yet, when Juniper asks him the haunting question "Will you cry when I die?" he is drawn into a passionate...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
The world is not fair it will never be for broken it's not a paradise as it seems to be
/4/ Bent Out of Shape
[THEODORE]
I can't sleep. Sino bang hindi makakatulog sa sitwasyon ko ngayon?
Dilat na dilat pa rin 'yung mga mata ko habang nakatitig sa kisame. Bumangon ako sa kinahihigaan kong sofa, sinikap na huwag gumawa ng ingay. Tanging mga ilaw lang sa lampshade sa may side table ng kama ko ang nagbibigay ng liwanag sa buong kwarto.
There she is, peacefully sleeping on my bed. Napabuntong hininga na lang ako nang makita ko si Buddo na nahihimbing din sa pagtulog sa tabi niya. My dog really likes that woman. Strange.
Wala ng mas wiwirdo pa sa mga nangyari kanina, now I'm letting this woman sleep on my bed just because I don't have the guts to throw her out. Why? Is it because I learned that she's dying? And about her offer?
You're mad, Theo. You need to sleep.
Napatingin ako sa orasan at nakitang alas tres y media na ng madaling araw. Oh, hell. I need to go back to sleep dahil may trabaho pa ako kinabukasan. Binagsak ko 'yung sarili ko sa sofa at nagtalukbong.
"Theo, gising na." it's the voice of a woman.
May yumuyugyog sa'kin kaya napilitan akong dumilat.
"What?" I annoyingly uttered. Umaga na? 'Agad-agad? Napabangon ako nang makitang maliwanag na, naamoy ko rin ang mabangong nilulutong Sinangag.
It feels like I just closed my eyes for a second, I glanced at the clock and saw that it's already past six in the morning. Halos dalawang oras at kalahati lang ang tinulog ko. Wala akong choice.
"May trabaho ka pa 'di ba?" kinusut-kusot ko 'yung mga mata ko at naaninag ang isang babae sa may mini-kitchen, abala sa pagluluto ng almusal.
I immediately grabbed my eyeglasses on the center table and I wore it. When my vision regained clarity, I saw Juniper—still wearing my Star Wars shirt, nakalugay ang maalun-along buhok niya na lagpas balikat.
So, she wasn't a dream eh? She's real.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
