HOW TO BE BRAVE AT ALL

CHAPTER 12

A\N : So ako naman ang mag kekwento sa inyo hindi ko muna bigyan ng chance ang mga bida na magpasikat.Ako na lang muna para hindi mahirap :) Ooh alam na huh ? Okay.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

At nung gabing yun masaya silang kumain.Halos hindi makakain ng maayos si Julie dahil sa kaba?o sa asar sa taong nakisama sa pagkain nila. Lagi namang nakangiti si Cille sa kanya. AWKWARD! HAHAHAAH :D

"Thank you for leting me to join you in your dinner"- sabi ni Cille kay Jullie

Halos hindi alam ni Jullie ang isasagot nya sa lalaking kaharap nya.Magpapasalamat din ba sya o basta na lang dedeadmahin? Ay nakoooo! ang hirap ng ganto.

"A-ahm .. Sige,pasok na ako sa loob magpapahinga na ako at may pasok pa ako bukas ee. di ba meron ka din ?Kaya sige na."- Pagsagot naman ni Jullie na halos nanginginig pa.

"Okay.See you tomorrow! Dont worry bout the bill here in the hospital, I will help you!"- at biglang umalis na si Cille. Naiwan nga si Jullie na nakanganga dun?

"Aba? totoo ba ang sinasabi ng mayabang na yun? Nakuu wag ako huh ? "- Bulong ni Jullie sa sarili..

Pumasok na sya sa kwarto ng kapatid nya,dahil dun sya sa sofa matutulog dumiretso na sya dun.Habang nakahiga sya hindi maalis sa isip nya si CIlle. Ang Vercille Onidon na kinaiinisan nya simula pa nung unang araw nya sa University nila.

"Tumigil ka nga Jullie! Wag kang baliw! Mayabang yun" Sinasabi yan ni Jullie habang tinaapik tapik nya ang muka nya.

"Nak,okay ka lang ba?" pagtatanong ng mama nya sa kanya.

"Naku ma,wala to!Pagod lang siguro ako" Pagsisinungaling ni Jullie sa mama nya.

Inumpisahan nya ng pumikit pero kada pikit nya Si Cille ang naiisip nya. (Uyyy! Inlove ang ating bida? HAHAHAH :D EPAL LANG!)

Magdamag syang hindi nakatulog nang mapansin nyang 5 am na pala.Nag-umpisa na syang maligo at gawin ang everyday routine nya,at dahil simple nga lang tong si Jullie, Uniform,Flat black shoes,nakalugay na buhok at simpleng polbo.

"Mama pasok na ako yung pagkain mo po andyan na sa lamesa yan yung natira kagabi sayang naman kinin nyo na lang po,sige na ma baka mahuli pa ako. text nyo ako huh ?"- Pagpapaalam ni Jullie sa mama nya.

"Oo nak. wag kang mag-alala itetext kita sa bawat sasabihin ng doctor dito." - Sagot naman ng mama nya.

Humalik na si Jullie mama nya at umalis na.Habang naglalakad sya nakalimutan nyang hindi nya pala makakasabay ang kaibigang si Stacy.

"Oo nga pala wala si Stacy? Hayss.kakapanibago naman ang ganto."- Bulong nya sa sarili habang nag-aantay ng Jeep papuntang school.

Then suddenly may isang kotse na tumigil sa harap nya.

"Hmmmm? Familiar"- Bulong ni Jullie

"Hey! metal girl right?" sabi ng isang lalaki sa kanya na mukang familiar hindi nya lang alam kung sannya nakita.Tinignan nya ito ulo hanggang paa,Yung uniform ng lalaki ay yung uniform ng school nila ee di ibig sabihin schoolmate nya yun.

"Its Jullie.Bakit mo ko hinituan ?"- nagtatakang tanong ni Jullie sa lalaki

"anong bakit?since parehas tayo ng school baka gusto mo ng sumabay sakin?"- pag-aalok ng lalaki sa kanya.

"Huh? nakuu wag na.Magji=jeep na lang ako.Kaya ko naman salamat na lang."pagtanggi naman ni Jullie.

"sigurado ka ba?wala masyadong nadaang sasakyan dito papuntang school natin magdadalawang sakay ka pa? kaya if I were you Come and join me."- Pagpipilit ng lalaki.

Lumingon-lingon si Jullie para tignan ang paligid at mukang tama naman ang lalaking yun kasi hanggan ngayon wala syang nakikitang jeep na dumadaan sa kinatatayuan nya.

"Okay. Sige!"- Pagpayag ni Jullie takot na lang nya na malate sa School.

Tahimik lang ang byahe nila 20 mins away lang naman ang University nila mula Ospital.

"By the way My name is Patrick third year. BSBA!"- pagbasag ni Patrick sa katahimikan

"Patrick???? Hmmmm. parang kilala ko sya? familiar sobra!" - sabi ni Jullie sa sarili yung sa isip lang. "San ko nga ba sya nakita?Hmmm.?Alam ko na kahapon sa school,pagkatapos akong kausapin ng principal"

"TAMA!"-Pagsigaw ni Jullie na kinagulat naman ni Patrick

"What?"- Pagtatanong namna ni Patrick na tila takang taka sa sigaw ng kasama nya. 

"A-aaahh..A-aaaahhh!Wala ? May naalala lang ako." natatarantang sabi ni Jullie

"aa okay?"- pagwawalang bahala naman ni Patrick

Balik sa pagiging tahimik ang oras sa pagitan nila buti na lang at dumating na sila sa school.

"nakuu salamat huh? ahmm. salamat talaga"- pananalamat ni Jullie hindi na nya hinintay ang sagot ni Patrick at nagtatakbo na sya.

Nagkbit balikat na lang si Patrick at nakangiting tinignan si Jullie na natakbo. 

(END OF CHAPTER 11)

AN: Kung umabot ka dito? salmat po sa inyo? sana po subaybayan pa ang story ko.

feedbacks and vote please :)))

thank you thank you!

-->>>