HOW TO BE BRAVE AT ALL

CHAPTER 13

(Jullie's POV)

Mabilis akong lumayo kay P.A natatandaan nyo ba sya? Sya yung nakita ko sa likod ng school nung nakaraan. P.A stands for Papa Angel eh di ba nga napaka haba? Kaya P.A na lang ..

Sya yung lalaki na napaka perfect sa mata ko.Oh my god! Patrick pala ang name nya *^▁^*

Ang saya ko lang. HAHAHA XD

"Teka nasaan si Stacy?" - tanong ko sa sarili ko. Wala sya sa tambayan ee.

Wala pa din si Dianne,masyado ba akong maaga pumasok?

" Manong Guard ano pong oras na?"- pagtatanong ko sa Guard.

"6 am pa lang po."- pagsasabi sakin ng guard.

Kaya naman pala ee napaka aga pa ee 7 am ang klase namin. Ang tagal ko pang mag-iintay nito ╮(╯_╰)╭

Sana naman po hindi ako mabagot. Kinuha ko na lang ang cellphone ko at nagsoundtrip,total kailangan kong mag ensayo dahil may Gig ako mamayang gabi. Kailangan kong rumaket ee.

Headset on. Now playing : Para Sa Akin by Sitti

♬♪ Kung ika'y magiging akin. Di ka na muling luluha pa,

Pangakong di ka lolokohin ngpuso kong nagmamahal. ♬ ♪

Sinasabayan ko ang cp ko. Nakapikit ako habang sumasabay practice ko na din to,tsaka wala pa naman masyadong tao dito sa Campus kaya keri lang.

♬♪Kung ako ay papalarin at ako'y iyong mahal na rin. Pangakong ikaw lang ang iibigin magpakailanman .

Di kita pipilitin sundin mo pa ang iyong damdamin

Hayaan na lang tumibok ang puso mo para sa akin ♪ 

Feel na feel ko na ang pagkanta ng may naamdaman akong katabi ko.

"Waaaaaaahhhhh! Anak ng puso na tatay ay kalabaw!'-  pagsigaw ko.

Grabe ang gulat ko. Kabuti ba tong tao na to? halos atakihin ako sa puso aa. 

" Ano ka ba? Bakit ba bigla bigla ka na lang nasulpot?! Para kang multo ee."- mataray kong bungad sa lalaking tumabi sakin. Sino yun? Ee di sino pa ba? Ee di ang taong pumuyat sakin kagabi. Yes! Si Mr.Vercille Onidon nga.

"Magaling ka pa lang kumanta?"- pagtatanong nya sa akin.

"Kanina ka pa dyan? Tsaka, Narinig mo ako? Ee ano naman sayo kung nakanta ako? Hay nakoo. Bakit ba pumasok ka agad ee ang aga aga pa ee."- mataray kong pagsasalita ..

(⊙o⊙)  oohh ohhww ..

" ahm Cille p-pasensya ka na. Nagulat lang talaga ako sayo.. ikaw kasi ee nang gugulat ka"- malumanay kong sabi. Baka lang kasi nakakalimutan ko na naka confine sa ospital nila ang kapatid ko. Magiging mabait muna ako sa kanya.. HAHAHAA XD

" anong nakain mo? Mataray lang kanina? biglang bait? Is there anything bother you?"- pagtatanong ng mayabang na to. At nalangiti pa, nahulaan nya siguro ang naisip ko kaya biglang nag-iba ang trato ko sa kanya.

" a-ahmm wala noh. Madami lang akong iniisip pasensya ka na"- paghinge ko ng paumanhin sa kanya.

"Ooh it's fine. By the way here."-  may inabot sang papel sakin na tila para sa ospital.. nagtaka akong tumingin sa kanya.

(Q_Q) yan ang itsura ng muka ko bago ko sya tanungin.

"Hm.para san to?"- pagtataka ko pa ding tanong.

"Fill-upan nyo lang yan. Napirmahan na yan ng mommy ko for you to be 60% discounted on our hospital o think that will be big help for you"-pagpapaliwanag ni Vercille. Hindi nga ako makapaniwala ee si Vercille Onidon ba tong kausap ko? Halaaa.

"Bakit mo ginagawa to? Anong meron ... Nakakatakot kasi baka kung anong kapalit nito ee"- pamamrangka ko sa kanya. Aba! Mahirap no!

" Dont be paranoid! Tumutulong lang ako. Masama pala ang tingin mo sa ginagawa ko? i'LL TAKE THAT FOR THANK YOU!"- At umalis na sya.

Halaaaa (*>.<*)

Nagalit ko ata. Tanga tanga ko naman kasi.. ako na nga tinutulungan ako pa mataray :/

(END OF CHAPTER 13)

A/N:

Sana nag-eenjoy kayo sa takbo ng story ko . Salamat sa mga abot sa chapter na to :)

Palakpakan ! ♥♥♥