KARANLIĞIM (TAMAMLANDI)

ACI

Geriye bazen sadece acı kalır.

An , gelir , yaşanır ve biter.

Geriye sadece acı kalır .

Gökyüzü siyaha boyanır.

Hissizleştirir acı insanı hissiz yapar .

O kadar alışırsın ki acıya artık senden bir parçaya dönüşür.

Hergün daha da siyahlaşır daha da kararırsın ve birgün yok olursun !

********
2 hafta, tam 2 haftadır onu bulmak için çabalıyorum. Sanki yok olmuştu. Hiç var olmamış gibi bende oradan oraya savruluyordum.
Beni dinlemeden gitmesi canımı yakıyordu.

Evet ona söylememem gereken şeyler söylemiştim ama tek niyetim onu korumaktı.

Bu süre zarfında da benden de çok şey değişmişti . O kadar alışmıştım ki varlığına yokluğuyla sanki bir boşluğun içine düşmüştüm.

Şuan kütüphanede ders çalışmaya çalışıyordum . O gittiğinden beri kendimi toparlayamamıştım.
Derslerimde giderek kötüleşiyordu ve bu benim istediğim bir şey değildi.

"Esila al tatlım kahveni. "

Bengisu ' nun gelişiyle daldığım düşüncelerden sıyrıldım. Bengisu bana gerçekten çok destek olmuştu. Onun sayesinde biraz toparlanmıştım.

" Hadi ama yine nerelere daldın? " gülümsedim.

"Hiç bir yere daldığım yok Bengisu."

"Yine Ateş 'i düşünüyorsun. "
Cevap vermedim . Artık ona ait konuşacak hiç bir kelimem kalmamıştı.

" Tamam o zaman kafanı dağıtman için çok iyi bir fikrim var ."

" Neymiş bakalım bu fikir ."

"Biliyorsun Melih 'in bugün doğum günü ."

"Bilmiyorum. "

" Off Esila tamam sözümü kesme akşam doğum gününü kutlamak için bir bar kiralamış oraya gideceğiz. "

"Davet edilmediğim yere mi?" Dedim kaşlarımı kaldırarak.

"Bir kere olsun Ateş yerine başkalarının göndermiş olduğu mesaja baksaydın davet edildiğini anlardın. "

Şaşırarak telefonuma baktım gerçekten Melih mesaj atmıştı.

"Sen nerden biliyorsun bana mesaj attığını ?"

"Çünkü bizim sınıftan herkese mesaj atarken yanındaydım , geleceksin değil mi?"

Eşyalarımı topladım ve "Çok gelmek isterdim ama biliyorsun tatlım ders çalışmam lazım seviyorum seni hoşçakal ." Dedim ve öpücük atarak çıkışa yöneldim. Tabi arkamdan bağırıyordu.

Sahilde yürümek iyi gelir diye düşünerek oraya yöneldim. Bir bankın yanına gelince oturdum. Kendimi denizin güzelliğini izlemeye bıraktım. Kendini Istanbul'un yorucu havasından biraz olsun kurtulmak isteyenler buraya gelmişti. Güneş mavinin üstünde ışık saçarak salınıyordu. Bu dansa deniz de eşlik ediyordu.

Bir taraftan da Ateş' i düşünüyordum. Bana nefesim kadar yakın olduğunu söylüyordu. Şimdi nerdeydi peki . Elbiseyi bana verdiğinde beni bekleyeceğini söylemişti ama beklememişti. Ilk yanlışımda beni bırakmıştı.

Bi dakika elbise tabi ya bu benim aklıma nasıl gelmedi .
Hemen Bengisu ' yu arayıp akşam geleceğime dair haber verdim. Bir heyecanla evin yolunu tuttum. Eve giderken Melih 'e de hediye almayı ihmal etmedim .
Kapıyı çaldım. Annem kapıyı açınca ona sıkıca sarıldım.
"Noluyor Esila ne bu mutluluk ?"