KARANLIĞIM (TAMAMLANDI)

Kirlenmiş Ruhlar

 

Bir kız çocuğunu kirletip bir kenara attılar. 

Ondan geriye hiç bir şey bırakmadılar.

Önce kalbini kirlettiler ,

Sonra ruhunu!

Karanlık onu sararken .

Ne bekliyorlardı ki?

Kanadını kırıp,  yaktılar. 

Esila' yı yok ettiler .

    
                          ***********

4 ay sonra

Denizin kokusunu içime çektim. 
Kendimi salıncağa bıraktım  . Ellerimi kafamda birleştirip ay'ı seyretmeye başladım. 

Son zamanlarda yaptığım tek şey buydu. 

Selim,  yanıma doğru gelip kendini salıncağa bıraktı.

Kafasını bana çevirmeden.  " Gelmiş,  seni bulmalarına az kaldı. "

Kendimi gülmek için zorladım ama dudaklarım bana inat bir milim bile kıpırdamadı. 

" Beni yine kaçırırsın olmaz mı?" Dedim . Soru sormaktan daha çok alayla söyleyerek.

Bana döndü .  "Ben kaçırırım ama Ateş pes edecek gibi durmuyor. "

"Yakında pes eder ." Dedim ciddileşerek  .

"En son böyle söyledikten sonra 3 kere yer değiştirdik farkındamısın. "

Cevap vermek yerine omuz silktim .

"Artık kabullen Esila ,Ateş sana aşık. "

"Değil. " diye öyle bir bağırdım ki . Bir an için sesimden ben bile korkttum.
"Içimde ona karşı öyle bir nefret var ki . Canını yakmak istiyorum . Bana yaptıklarını ödesin istiyorum ."

Selim,  ayağa kalktı ve karşımda dikildi ."Unutma nefret aşktan beslenir ve bu yaşadıklarının sorumlusu Ateş değil. O her şeyi seni korumak için yaptı."

"Yeter Selim." Dedim ve konuşmasına izin vermeden yanından ayrıldım. 
Eve doğru seri adımlarla ilerlerken sonunda varabilmiştim.

Sinirlenince gözüm hiç bir şeyi görmüyordu.

Odamın içinde bulunan küçük banyoya ilerledim . Küveti suyla doldurduktan sonra üstümdeki kıyafetlerden kurtulup kendimi suya bıraktım . 

Beni sakinleştiren tek şey suydu.
Gözlerimi kapattım.  Yine o an aklıma geldi .

                       ***********

4 ay önce

"Bırak elinde ki silahı. " dedi . Babam korkuyla ama annem onu dinlemiyordu .

Sadece bana odaklanmış gibiydi .

Ateş'in gözlerine baktım .  En derinine bakmak ister gibi baktım .  Hiç bir şeye itiraz etmiyor hiç bir şeye tepki vermiyordum. 

Ateş 'in yanan gözlerinin en derinine baktım.  Ona orada veda ettim .

Beni yakan gözlerine,  aşık olduğum dudaklarına, dokunmak için can attığım saçlarına,  beni ben yapan kalbine.  Ateş ve Esila aşkına veda ettim.

Çünkü hissediyordum . Ondan çok uzaklara gidiyordu ruhum . Şuan burada ölecekmiyim veya yaşayacakmıyım ? Bilmiyordum.

Tek bildiğim bir şey vardı . Her ne olursa gideceğim.  Ben değil ruhum senden gidecekti sevgilim.