KARANLIĞIM (TAMAMLANDI)

FİNAL

Seni sevdim,  yanacağımi bile bile ...

Sevginin bu kadar sahte olduğu bu dünyada birine sevmek o kadar zor ki hele güvenmek .

Hayat beni çok sınamıştı.  Hayat benimle çok oynamıştı.

Kandırılmış,  terk edilmiş  bir insandım.

Ama hepsi son bulmuştu. Artık mutlu olacağımı biliyordum .
Çünkü Ateş,  beni mutlu edebilecek  tek insandı.

Sanki ona karşı bir zaafım vardı .

Onun bile bilmediği bir zaaf . Onu kaybetme düşüncesi bile kalbimin her milimine işkence eder gibi
saplanıyordu.

O gün geldi , o gün çok çabuk geldi . Bugün evleniyorduk  ve ben çok heyecanlıydım .

Evlilik teklifinde sonra hemen işlemleri başlatmıştık ve 1 ay içinde her şey hazır olmuştu.

Şimdi gelin odasında saçım ve makyajım yapılıyordu. Bengisu da burada hazırlanıyordu.  Saçım doğal maşa yapılmış arkaya doğru hafif toplanmıştı .  Sıra tacımı takmaktaydı.

Çok heyecanlıydım fazla abartılı olmayan tacımı çok sevmiştim . Makyajımda bittikten sonra Bengisu'yun yardımı ile gelinliği giymek için odadaki küçük  kabine girdik. Bengisu saçını  tepede sıkı bir topuz yaptırmış .
Mavi elbisesiyle ve siyah bilek topuklu ayakkabılarıyla  çok  güzel  olmuştu .

Gelinliği giydikten sonra odadan çıktım.  Aynanın karşısına geçtim. Prenses model gelinliğim çok güzeldi.  Înce askılarıyla tam bir bütün olmuştu. 

Ateş'in beni görünce vereceği tepkiyi çok merak ediyordum. Bu kadar heyecanlı olmam normalmiydi?

Bengisu ellerimden tuttu . " Çok güzel bir gelin oldun Esila. Gelinlik sana çok yakıştı." Dedi gözleri dolu dolu.

Ona sıkıca sarıldım . Her zaman ne olursa  olsun yanımda olmuştu.  Cenk geldi bir an aklıma ama hemen sildim . Bugün hiç bir şey keyfimi kaçıramazdı .

Kapı çalındı, gelen Ateş olmalıydı.
Heyecanla ayağa  kalktım.  Bengisu çiçeğimi elime verdi .  Kapıyı açmak için gitti . Kapıyı biraz araladı.

" Enişte ya kapı da sorun var sanırım açılmıyor ." Dedi bu hâline gülmeden edemedim.

Ateş parayı uzatmış olmalı ki kapıyı açtı. 

Ve onu gördüm. 

Karanlığım....

Karanlık adamım benim. 

Gitme adamım sen benden hiç gitme .

Siyah takım elbisesi , hiç hoşnut olmadığı kravatı,  ve çeketin üstünde ki çiçek çok çok yakışıklı olmuştu.

Bir an düşündüm ben bu adamı hakedecek ne yaptım diye   .
Yavaşça bana yaklaştı. Bengisu bizi yalnız bırakmak için   dışarıya çıkmıştı. 

Elini belime sardı.  Baş parmağıyla yanağımı okşadı.  Daha sonra iki eliyle yüzümden tuttu alınlarımızı  birleştirdi.  "Çok güzelsin,  çok çok güzelsin, sana bakarken nefesim kesiliyor. " dedi .

O an benimde nefesim kesildi. Zar zor bulduğum sesimle konuştum. " Sende,  sende çok yakışıklı olmuşsun. " Dedim   dudağının kenarı kıvrıldı .
Dudaklarıma bir buse kondurup geri çekildi.  Tam bir şey söyleyecekti ki telefonu çaldı.

Sinirle telefona baktı .  Bu sefer kaşları daha çok çatıldı.
Sert sesiyle " Ne var?" Dedi .
Karşısında ki ne söyledi bilmiyorum ama panikledi onu ilk defa böyle görüyordum ve bu beni gerdi . " Tamam geliyorum." Dedi ve kapattı .