KARANLIĞIM (TAMAMLANDI)

Teklif

Gizem Karaca ~Seni seviyorum adamım🎼

Alışkanlıķ.

Bir bedene olan alışkanlık,

Bir kokuya olan alışkanlık.

Sessizce ruhuna işlemiş bir adama olan alışkanlık.

Ne zaman bağımlısı olduğumuz şeylerden vazgeçtik ki?

Ne zaman alışkanlığımızı değiştirmeye cesaret ettik?

Hayat onu elimizden alana dek .

Hiç bir şeye cesaret edemedik .

Aldıktan sonra da geride bir külden başka bir şey kalmadı.  
 

                     **********
Bekleyiş , soğuk bir zemin . Ellerimde sevdiğim adamın kanı. Üstüme sinen ölüm kokusu . Yanaklarımı bir an olsun yalnız bırakmayan gözyaşlarım.  Bugün mavileri için ağlıyorlardı. Bir daha yeşilleri mavilerine karışamaz diye delicesine korkuyorlardı.

Peki ya ben . Kokusuna tutunduğum adamım giderse ne yapacaktım?
Nasıl dayanacaktım bu acıya.
Hayır böyle bir şey olmayacaktı.  Bu sefer yenilemeyecektim , bu sefer kaybeden ben olmayacaktım.

Üşüyordum. Ruhum , bedenim   kalbim çok üşüyordu.  Ellerim buz tutmuş ,nefesim kesilmiş gelecek haberi bekliyordum.
Uzun bir bekleyişti benimkisi.  Ameliyathanenin önünde onu bekliyordum . Geleceğimi...

Bengisu'nun omzuma dokunan eliyle ona döndüm.  "Selim bir oda ayarladı hadi biraz dinlen geceden beri hiç kapatmadın gözlerini." Kafamı iki yana salladım.  Boğuk sesimle yavaşça konuştum. "Onu kaybetme korkusu ruhuma işlemişken gözlerimi kapatamam." Bengisu daha fazla bir şey söylemedi sıkıca bana sarıldı. 
Biz birbirimize çok geç kavuşmuştuk. Ondan gitmiştim. Kendi içimde verdiğim savaşta onu da yakmıştım.
Neyi bekliyorduk bu zamana kadar hayatın kısacak olduğunu anlayamadık mı? 

Ameliyathanenin kapısı açıldı.
Hemşire olduğunu anladığım kız bize baktı " Acil 0Rh+ kana ihtiyacımız var . Bu kan grubuna uyan biri var mı aranızda?" Dedi hemen ayağa kalktım .
"Ben , benim kan grubumda 0Rh+."
Kadın kafasını salladı ve beni yönlendirdi.   Sedyeye oturduktan sonra kolumda damar yolu açtı ve kan akmaya başladı.
Biz bir bütün , biz bir beden olmuştuk zaten . Şimdi ise kanım onun damarlarında hayat bulacaktı. 
Onu karanlık bir gece de tanımıştım.  O an anlamasam da benim sonum Ateşti.
Benim sonum ona aitti .

Kanı verdikten sonra hemşire biraz dinlenmem gerektiğini söyledi.  Elime bir soda ve kek verdi . Hemşire gittikten sonra verdiği soda ve keki kenara koydum . Ameliyathanenin önüne geldim ve oturdum . Selim yanıma gelip beni sıkıca sarmaladı ." Hayatımda senin kadar güçlü bir kadınla daha önce hiç tanışmadım Esila." Dedi tek nefeste .

Gerçekten güçlümüydüm ? Yoksa dışarıya karşı mı öyle gözüküyordum.  Kısa bir süre sonra doktor ameliyathanenin kapısında belirdi . Hemen ayağa kalktım ve söyleyeceği şeyleri hem duymaktan korktum . Hemde duymak için sabırsızlandım .  Bu iki duygu beni bitirdi . " Ateş bey , zor bir ameliyat geçirdı. Kesici alet herhengi bir organa denk gelmemiş . Vücut boşluğuna denk gelmiş.  Bu da Ateş beyin hayatını kurtardı.  Çok kan kaybetmiş bu yüzden kan takviyesi yaptık. Şimdi yoğun bakıma alınacak  kısa bir zaman  sonra da normal odaya alırız . Geçmiş olsun. " dedi

Gülümsedim.  Hayatım boyunca ilk defa bu kadar güzel gülümsemiş olabilirdim.  Ameliyathanenin  kapısı açıldı kokusuna aşık olduğum adam sedyede baygın haldeydi.  Yanına yaklaştım.  Mavilerinin üstünü kapatmış  göz kapaklarına rağmen sanki onu görüyordum . O kadar korkmuştum ki onsuz kalacağım diye .