Nabila:
Wat moest Samir mij vertellen? ik regelde mijn zaken en ging naar de kantine. Een paar minuten kwam Samir aanlopen.
Samir: heey, gelukkug je bent er nog
Ik: heey,ja jij wou me iets vertellen
Samir: jah..maar k durf niet..
Ik: kom op zeg samir, jallah zied
Samir: geloof het of niet, maar Nabila wat k je nu ga vertellen meen ik, en ik weet dat jij het niet gaat geloven, want jij en ik mogen elkaar niet
Ik: jallah vertel
Samir: Nabila..ik..ik..ik vind je leuk.
Ik: uhmm..jij?mij? leuk vinden?
Samir: ik meen het,ik heb je altijd al heel anders gevonden, toen ik hoorde dat je naar Dubai gaat, toen pas drong het echt tot me door, toen pas wist ik het zeker, maar Nabila, je moet me geloven, ik zal je noooit pijn doen,wallah.
Ik: samir,ik geloof je wel..maar ik moet je ook wat toegeven
Samir: je hebt een vriend?
Ik: neej neej dat niet..maar k heb je altijd wel gemogen, maar ik deed gewoon dom tegen je, want k wilde niet dat je een beeld van me kreeg, als hoe jij over die andere meisjes hebt.
Samir: wattt, meen je dit
Ik: ja (ik schaamde me en keek op de grond) maar jij en ik, er zal nooit een wij komen
Samir: zeg dat niet, alles is elmaktab, wat elkaar toebehoort zal hoe dan ook bij elkaar komen
Ik: maar Samir, ik ga weg,een relatie op afstand werkt toch niet!
Samir: jawel! als we allebei geduld hebben dan wel
Ik: neej samir, geloof me..ik ga me eigen pad op,en jij de jouwe oke
Samir: nee zeg dat niet! kom op! geef me 1 kans!
Ik: t kan niet!!! vergeet mij en ga verder met je leven aub.
Samir: neej!neej!neej! is goed dit wil jij toch!doe vooral wat je niet later kan!
Samir ging weg, en ik bleef achter met hem in mijn gedachten.
