Acaba bu adam ne dediğinin farkındamıydı. Ben adama şaşkınlık içinde bakarken o yanıma kadar gelmişti. Eliyle bir tutam saçımı alarak burnuna götürüp kokladı. Korku dolu gözlerle ona bakıyordum.
"Saçların harika kokuyor sevgilim." diye sessizce fısıldadı. Bir kaç adım geri atarak yüzüne baktım.
"Lütfen bırakın beni "
"Üzgünüm Küçüğüm hiçbir yere gidemezsin. Artık bu arada benimle berabersin."
Söylediği sözlerle gözyaşlarımı daha fazla tutamadım. Ben yapamazdım kalamazdım ki burada. Çatallanmış sesimle ;
"B-ben yapamam ailem var benim merak ederler. Ayrıca okula gidiyorum ben. Benim bir hayatım,düzenim var."
Yüzüne baktığımda çenesinin kasıldığını fark ettim. Sinirlenmiş miydi ki ? Yani bu çok saçma daha beni tanımıyo ki.
Birden kolumdan tutup yere fırlatılmamla tüm düşüncelerim kayboldu. Gözlerine baktığımda simsiyah ve hissizdi.
"Beni dinle küçük. Buradan gitmeyi sakın aklının ucundan bile geçirme anladın mı??? Senin ailende hayatında düzeninde benim anladın mı ? Sen benimsin ve ben benim olanı asla bırakmam."
Dedikleri karşısında agzım açık kaldı ve söyleyebildiğim tek şey
"Sen kimsin ? "
"Poyraz Arslan bu ismi sakın unutma Küçüğüm" dedi ve odadan çıkıp kapıyı kitledi.
Ben nasıl bir belaya bulaştım böyle.
-------------------------
Evet knklar lütfen oy verin bu zor bir şey değil.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mafyanın küçük aşkı
RomanceZifiri karanIık kuyuIarın derinIiğinde buIduğum umut ışığımsın bebeğim.