Mafyanın küçük aşkı

9.BÖLÜM

Bu kendini ne sanıyorda bana ben senin sahibinim diyor. O kim ki ? Ama eğer bende Duru'ysam bunu ona ödeticem. Kimse beni bir eşya yerine koyamaz.

Kahvaltımı bitirip salona geçtim. Televizyona bir aşk filmi koyup izlemeye başladım. Dün geceyi ve şimdi olanları aklımdan uzak tutmam gerekiyor. Merdivenlerden gelen sesle başımı oraya çevirdim.

Poyraz her zamanki siyah takımı ile aşağı iniyordu. Onu umursamadan izlediğim filme geri döndüm. Tam erkek kıza ilan-ı aşk edicekken Poyraz televizyonun önüne geçti.

"Yaa napıyorsun ? En heyecanlı yerdi orası. Çekil "

"Eğer bir güle güle öpücüğü verirsen çekilirim."

"Neden ? Yoksa dün geceki Sürtük seni iyi öpemedi mi ? "

Söylediğim cümleyle Poyraz'ın siyah olan gözleri sanki mümkünmüşcesine daha da koyulaştı, çenesi de kasıldı veee ev-et Poyraz Arslan sinirlendi. Gerçekler acıdır.

"Dün gece sadece senin gördüğünden ibaretti."

Bunu dişlerinin arasından tükürürmuşcesine söyledi. Ve kapıyı çarparak gitti. Ardında soru işaretleriyle dolu beni bırakarak gitti.

Poyraz gittikten sonra filmimi izlemeye devam ettim ama yarısında sıkıldım. Saçmaydı herkes birbirini seviyordu. Yapacak bir şey olmadığı için odama çıkıp uyumayı tercih ettim.

--------------------------

Gözlerimi yoğun silah sesleriyle açtım. Şuan kendimi bir çatışmanın ortasında kalmış gibi hissediyorum ki zaten öyleyim. Gerçekten ilk defa deli gibi korkuyorum.

Yataktan kalkıp banyoya gittim ve kendimi oraya kitledim. 5-10 dakika sonra silah sesleri kesilmişti. Kulağımı kapıya dayayıp herhangi bir ses duymaya çalıştım ve duyduğum tek şey adım sesleriydi ve sesler gittikçe yaklaşıyordu. 

Banyo kapısının kırılmasıyla neye uğradığımı şaşırdı. İçeri takım elbiseli iki adam girdi ve sonrası karanlık.

POYRAZ'DAN

Bu şirket işleri artık bana sıkıcı geliyor. Hemen eve gitmekistiyorum. İşkolik olan ben  Poyraz Arslan eve gitmek için saat sayıyor. Küçük bir kızın beni getirdiği hale bak.

Bu sabah bana gösterdiği tavırlar ne kadar sinirimi bozsada sesimi çıkarmadım. Çünkü beni kıskanmıştı. Bu düşünceyle ister istemez yüzüme bir gülümseme yerleşti. Şuan liseli bir ergen gibi göründüğüme eminim. Ama olsun o beni tekrardan hayata döndürdü. Karanlık kuyuma güneş gibi doğdu.

Ona söylediğim şey doğruydu. Dün gece sadece onun gördüğü kadardı. O sürtükle aramda hiçbir şey olmamıştı. Keşke bunu küçüğümede söyleye bilsem.

Düşüncelerimi telefonun zil sesi böldü. Arayana baktığımda Mehmet olduğunu gördüm. Güvendiğim tek kişi.

"Alo Mehmet"

"Abi çok kötü bir şey oldu."

"Noldu Duru'ya bir şeymi oldu ? "

"Karahanlıların adamları yengeyi kaçırmışlar." dedi.

Telefonu kapatıp duvara fırlattım. Kimse benim küçüğüme dokunamazdı. Bunu siz istediğiniz Karahanlılar. Benim olana dokunmak neymiş göreceksiniz.

---------------//--

Evet yeni bölüm ve ben . yorumlariniz beni çok mutlu ediyor. Biliyorum kisa yazmamdan hoslanmiyorsunuz ama bende elimden geldiğince uzun tutmaya çalışıcam. Bol bol yorum ve vote sizi öpuyorumm :)))