ဟိုတေန႔ကကိစၥၿပီးကတည္းကကေလးကကြၽန္ေတာ့ကိုအရင္လိုေတာ့မဟုတ္ေတာ့ေပမယ့္နည္းနည္းေလးစိတ္ဆိုးေျပသြားတဲ့ပံုနဲ႔ဆက္ဆံလာတယ္ အရင္ကဘုေဘာက္က်ေပမယ့္အခုေတာ့စကားေတြျပန္ေျပာျဖစ္လာတယ္ ေက်နပ္ပါတယ္ကေလးကြၽန္ေတာ့ကိုမမုန္းဘူးဆိုတာနဲ႔ပဲေက်နပ္လိုက္တယ္ ဟိုတေန႔ကလိုကိစၥမ်ိဳးျဖစ္မွာစိုးလို႔ဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ကေလးနားမွာ ေတာက္တဲ့ကပ္သလိုကပ္ေနမိတယ္ အေမတို႔ကလဲခြင့္ျပဳေပးထားေတာ့ပိုသေဘာက်တာေပါ့ အခုလဲကေလးကအျပင္သြားခ်င္တယ္ဆိုလို႔Seoul Grand Parkကိုလိုက္ပို႔ေပးတာသေဘာေတြက်ေနေလရဲ႕
"Hyungဒီေနရာကတကယ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ေနာ္"
"ကေလးသေဘာက်ရင္ၿပီးတာပဲ"
"ဘာကိစၥကေလး ကေလးနဲ႔ေခၚေနတာလဲ"
"ခ်စ္လို႔ေပါ့ကြာ ကေလးေလးလိုျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးခ်စ္လို႔ ကေလးလို႔ေခၚတာ"
"ကြၽန္ေတာ္ကေလးမဟုတ္ဘူး"
"ကိုသိပါတယ္Jiminေလး ကေလးမဟုတ္ဘူးဆိုတာ 😏😏😏😏"
"စကားအေကာင္းေျပာေနရင္ေဖာက္ ေဖာက္မလာနဲ႔ေနာ္ကြၽန္ေတာ္စိတ္ဆိုးလိုက္မွာ"
"ေရႊစိတ္ေတာ္ေတာ့မဆိုးလိုက္ပါနဲ႔ ကေလးစိတ္ဆိုးရင္ကိုမေနတတ္လို႔ပါ"
"ဒါဆိုလဲစကားေကာင္းေကာင္းေျပာ"
"အင္းပါကေလးရဲ႕"
"လာဟိုဘက္သြားၾကည့္ရေအာင္"ဆိုၿပီးလွည့္အထြက္မွာ ေျခေထာက္ခ်င္းခ်ိတ္မိၿပီးလဲမလိုျဖစ္သြားတဲ့ကေလးကိုလွမ္းၿပီးထိန္းလိုက္မိတယ္ ထိုအခါမွာနီးကပိသြားတဲ့ႏွလံုးသားတစ္စံုႏွင့္အတူမိုးဖြဲမ်ားကလဲက်ဆင္းလာတယ္
နီရဲၿပီးဖူးေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုအနီးကပ္ျမင္လိုက္ရေတာ့ရင္ခုန္သံေတြဝုန္းဒိုင္းက်ဲကုန္တယ္တစက္စက္က်လာတဲ့ေရစက္ကေလးေတြကႏႈတ္ခမ္းေပၚကေနစီးဆင္းသြားေတာ့ ရင္ခုန္သံေျဗာင္းဆန္ရံုတင္မကဘဲ ႏႈတ္ခမ္းေတြပါေျခာက္ကပ္ၿပီးေရငတ္သလိုလိုခံစားရတယ္
"Hyungလႊတ္ေတာ့ေလ မိုးရြာေနၿပီ မိုးသြားခိုရေအာင္"
"ခနေလးပါ ကေလးရယ္ ခနေလး"
