ေလးလံေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္သာျပန္လာခဲ့မိတယ္ လိုက္လာမိတာမွားသြားၿပီလား သူ႔ကိုပိုမ်ားမုန္းသြားမလားဆိုတဲ့အေတြးေတြေၾကာင့္မနက္ျဖန္ပဲ ျပန္ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္မိတယ္ သူၾကာၾကာေနရင္ကေလးကသူ႔ကိုပိုမုန္းလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနမိတယ္
"Yoongiျပန္လာၿပီလား မင္းညီကျပန္ေရာက္ေနၿပီ သားနဲ႔မေတြ႔ခဲ့ၾကဘူးလား"
"ဟုတ္ကဲ့အန္တီမေတြ႔လိုက္ဘူး"
"ေအး မင္းညီသူ႔အခန္းထဲမွာ႐ွိလိမ့္မယ္ ခနေနမွဆင္းလာခဲ့ၾကအန္တီထမင္းပြဲျပင္ထားလိုက္မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့အန္တီ"
အခန္းတံခါးေ႐ွ႕မွာေတြေဝစြာရပ္မိေနတယ္ သူ႔မ်က္ႏွာကိုျမင္ခ်င္ပါ့မလားကေလးအရမ္းစိတ္ဆင္းရဲေနမလား
"Yoongi ဘာရပ္ေနတာလဲ"
"Aww Joon"
"Aww Joon လုပ္မေနနဲ႔ မင္းဟာေလးျပန္ေရာက္ေနၿပီ မင္းကဘယ္ေတြလိုက္႐ွာေနတာလဲ"
"ငါေတြ႔ခဲ့ပါတယ္ကြာ $&*^%#$^**&^$#.&**^$."
"ေအးေလ ဒါဆိုလဲမနက္ျဖန္ျပန္ၾကတာေပါ့"
"ငါေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ "လို႔ေျပာအၿပီးအခန္းထဲကိုဝင္လိုက္မိတာ့ ေအာက္ကေဘာင္းဘီတိုအေပၚကဗလာက်င္းနဲ႔အက်ႌေရြးေနတဲ့ ကေလးကိုေတြ႔ေတာ့ ဝုန္း ကနဲျမည္ေအာင္ပိတ္ၿပီးအျပင္ကိုျပန္ထြက္လာမိတယ္
"ဟာ ေဟ႔ေကာင္လန္႔လိုက္တာဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္း"
"သူအက်ႌခြၽတ္ႀကီးနဲ႔ကြ"
"ဟုတ္တယ္ သူေရခ်ိဳးေနတာမင္းကိုေျပာဖို႔ေမ့သြားတယ္"
"ေမ့စရာလားကြ ေတာ္ၾကာငါကတမင္သက္သက္ဝင္လာတယ္ထင္ရင္ဘယ္လို လုပ္မလဲ ပိုၿပီးစိတ္ဆိုးသြားမွာေပါ့"
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ"သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အေျခအတင္ျဖစ္ေနတုန္းမွာပဲအခန္းထဲကထြက္လာတဲ့Jiminေၾကာင့္စကားေျပာတာရပ္လိုက္ၾကတယ္
"ေရခ်ိဳးရင္ခ်ိဳးၾကေတာ့ေလ ကြၽန္ေတာ္ေမေမ့ကိုသြားကူလိုက္ဦးမယ္"
"အင္း ခနေနရင္Hyungတို႔ဆင္းခဲ့မယ္ေနာ္"
"ဟုတ္"လို႔ေျဖၿပီးျမန္ျမန္ဆင္းလာခဲ့မိတယ္ ဒီနားမွာသာဆက္ေနရင္လူလဲ႐ွက္လို႔ေသမွာပဲ ဘယ့္ႏွယ္တံခါးေလးေတာင္မေခါက္ဘူး သူမ်ားအက်ႌလဲေနတာကိုဝင္လာတာ ဒါေပမယ့္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေျပာေနတဲ့စကားေတြၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ေက်နပ္ေနမိတယ္ သူကကြၽန္ေတာ္စိတ္ဆိုးမွာကိုစိုးရိမ္ေနာကို သိလိုက္ရေတာ့သူ႔အေပၚတင္းမာေနမႈကတစ္ထစ္ေလာက္က်သြားတယ္ အမွန္ဆိုသူကိုယ္တိုင္လဲမွားခဲ့မိတာပါ သူကိုယ့္ကိုအတင္းဖက္နမ္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ငယ္ပါငိုကန္ၿပီးေျပးခဲ့ရမွာ ဒါေပမယ့္သူ႔ရဲ႕ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားနဲ႔အနမ္းေတြေအာင္မွာသာယာေနမိတာေလ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေ႐ွ႕ဆက္သူ႔လုပ္ရပ္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ဆိုးေျပသင့္မေျပသင့္စဥ္းစားရမယ္
