Yoongi game ကိုအသဲအသန္ေဆာ့ေနတုန္း
"Hyung သြားၾကမယ္ေလကြၽန္ေတာ္အကုန္ျပင္ဆင္ၿပီးၿပီ"
"ေအး ေစာင့္ေနဦး ငါဒီတပြဲၿပီးရင္လိုက္ပို႔မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့Hyung"
"Hyung မၿပီးေသးဘူးလားကြၽန္ေတာ္ေစာင့္ေနတာနာရီဝက္ေတာင္႐ွိေနၿပီ"
"လာၿပီဟ လာၿပီ ႐ွံုးရတဲ့ၾကားတဲမင္းကတစ္မ်ိဳး ကို႔ဘာသာမသြားတတ္ဘူးလား ငါပါမွသြားတတ္မွာလား မင္းအသက္ကဘယ္ႏွနစ္႐ွိေနၿပီလဲစဥ္းစားဦး ေအးေအးေဆးေဆး ကိုမေနရဘူးသူ႔ကိစၥႀကီးပဲ"
Yoongiလဲေျပာဆိုၿပီးေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာမိတယ္တေန႔လံုးႀကိဳးစားပမ္းစားေဆာ့ေနတဲ့Gameက႐ွံုးသြားၿပီးအစကေနျပန္ေဆာ့ရေတာ့မွာမို႔လို႔ထြက္ေနတဲ့ေဒါသေတြအကုန္သူ႔ဆီပံုခ်လိုက္မိတယ္ သူေအာက္ေရာက္တာေတာင္ဆင္းမလာေသးတဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုပြတ္ၿပီးေခါင္းႀကီးေအာက္ငံု႔ေနတယ္
"ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဆင္းမလာေသးဘူးလား "
လွမ္းေအာ္လိုက္ေတာ့မွတလွမ္းျခင္းတလွမ္းျခင္းတုန္တုန္ခ်ိခ်ိနဲ႔အဖိုးႀကီးလိုဆင္းလာတယ္ Yoongiလဲစိတ္မ႐ွည္တာနဲ႔လက္ကေနအတင္းဆြဲေခၚလာၿပီးကားထဲတြန္းထည့္လိုက္တယ္ သူ႔လိုစိတ္ျမန္လက္ျမန္သမားနဲ႔အဲ့ေကာင္ေလးနဲ႔တစက္ေလးမွအဆင္မေျပဘူး မ်က္လံုးထဲမွာလံုးဝcrossပဲ တလမ္းလံုးလဲစကားမေျပာဘူး လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေခါင္းႀကီးပဲငံု႔ေနတယ္
ကုန္တိုက္ကိုေရာက္ေတာ့လဲထံုးစံအတိုင္းအက်ႌစဆြဲၿပီးလိုက္လာတယ္
"မင္းဘာဝယ္မွာလဲ"
"အက်ႌနဲ႔ေဘာင္းဘီ"
"အဲ့တာဆိုလဲမ်က္နာေလးေမာ့ၿပီးၾကည့္ေလ ဘာႀကိဳက္လဲဆိုတာ အဲ့လိုေခါင္းႀကီးငံု႔ေနမွေတာ့ဘာျမင္ရမွာလဲ"
"ဟုတ္"
သူေျပာေတာ့မွပဲအက်ႌဆိုင္တဆိုင္ထဲဝင္သြားတယ္ ဒါေတာင္သူမလိုက္လာမွာစိုးရိမ္လို႔လားမသိဘူးလွည့္ၾကည့္ လွည့္ၾကည့္လုပ္ေနလို႔
"စိတ္ပူမေနနဲ႔ ငါပါတယ္ေရြးစရာ႐ွိတာသာ ျမန္ျမန္ေရြး"
Jiminအက်ႌေရြးေနတုန္းသူလဲဆိုင္ဟိုဘက္ျခမ္းမွာ႐ွိတဲ့ဖိနပ္ေတြၾကည့္ေနမိတယ္ ႀကိဳက္တဲ့ဖိနပ္ေလးေတြ႔ေတာ့စီးၾကည့္တာမေတာ္တာနဲ႔ ဝန္ထမ္းကဆိုဒ္သြား႐ွာေပးေနတုန္း Jiminဆီျပန္လာလိုက္ေတာ့
"Hyung" ဆိုၿပီးသူ႔ကိုေျပးဖက္လာတယ္ ဒါနဲ႔သူလဲစိတ္ပူသြားၿပီး
"ဘာျဖစ္တာလဲ ဘယ္သူဘာလုပ္လို႔လဲ"
"Hyungကိုမေတြ႔လို႔ က်ေနာ့ကိုထားသြားၿပီထင္လို႔"
"ဟိုဘက္မွာဖိနပ္ၾကည့္ေနတာ ဒါေလးနဲ႔ငိုစရာလား ၿပီးၿပီလားဝယ္လို႔"
"ဟုတ္"
"ဒါဆိုငါ့ဖိနပ္ယူၿပီးရင္ျပန္မယ္ လာ"
Yoongiလဲဖိနပ္ဖိုး႐ွင္းၿပီးJiminရဲ႕လက္ကိုဆြဲၿပီးထြက္လာခဲ့တယ္ကားေပၚေရာက္ေတာ့လဲၿငိမ္သက္ေနျပန္တဲ့ေကာင္ေလးကိုသူသနားမိသြားတယ္ ဘာအေၾကာင္းေတြ႐ွိခဲ့လို႔မ်ားအဲ့ေလာက္ေၾကာက္ေနရတာလဲ တခါတလေတာ့သနားမိေပမယ့္ တခါတေလေတာ့အဲ့လိုျဖစ္ေနတာႀကီးကိုမုန္းမိတယ္ ေဘးနားမွာထိုင္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကငိုတားလို႔ႏွာေခါင္းေလးေတြရဲေနတယ္ ပါးေဖာင္းေဖာင္းႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးနဲ႔ တကယ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလးပါပဲ သူ႔ရဲ႕ေၾကာက္တတ္တဲ့စိတ္ေလးေပ်ာက္သြားၿပီး ရဲရဲတင္းတင္းေလးျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ေတာ္ေတာ္လူေတာတိုးၿပီး လူခ်စ္လူခင္ေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလးတေယာက္ျဖဟ္မွာပဲ အခုေတာ့သူ႔ရဲ႕လူေၾကာက္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔မိသားစုကလြဲၿပီးသူ႔မွာခင္တြယ္စရာမ႐ွိဘူးျဖစ္ေနတယ္ ေက်ာင္းမွာလဲသူငယ္ခ်င္းေတြဘာေတြ႐ွိပံုလဲမရဘူး တခါမွသူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္းလဲမေျပာဖူးသလို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဖုန္းဆက္တာလဲမၾကားဖူးဘူး ေက်ာင္းမွာဘယ္လိုမ်ားေနလဲမသိဘူး
"သားတို႔ဘယ္ကျပန္လာၾကတာလဲ"
"သားအက်ႌသြားဝယ္တာHyungကလိုက္ပို႔ေပးတာ"
"ေအး.... ေအး ဒါဆိုလဲေရမိုးခ်ိဳးၿပီးနားၾကေတာ့ ထမင္းစားခ်ိန္ၾကရင္ ေမေမေခၚလိုက္မယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ေမ"
"ဟုတ္ကဲ့အန္တီ"
Jiminနဲ႔သူလဲကို႔အထုပ္ကိုဆြဲၿပီး ကို႔အခန္းကိုဝင္လိုက္ျကေတာ့တယ္
မေကာင္းဘူးျဖစ္သြားတယ္ ပုက်ိလႊတ္ေပးၾကပါ😁😁😁😁
😍😍😍😘😘😘❤❤❤💜💜💜
