ကားေပၚမွဆင္းလိုက္သည္ႏွင့္ျခံဝန္းထဲကိုမ်က္စိကစား၍႐ွာမိသည္ ႏွစ္ထပ္တိုက္လွလွကေလးႏွင့္ပန္းမ်ိဳးစံုပြင့္လန္းေနေသာ ျခံကေလးမွာတိတ္ဆိတ္၍ ကေလး၏ပံုရိပ္ကေလးမေျပာႏွင့္အသံေတာင္မၾကားရေခ်
"Yoongi သားလာလည္တာလား အိမ္ထဲဝင္ေလ"
"ဟုတ္ကဲ့အန္တီသူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူတူခရီးထြက္လာခဲ့တာ ဒီေရာက္မွအန္တီတို႔အိမ္႐ွိတာသတိရလို႔"
"ရပါတယ္ကြယ္ ေအးေဆးတည္းၾကပါ မင္းညီရဲ႕အခန္းထဲမွာအတူေနလို႔ရပါတယ္"
"Jiminေရာအန္တီ"
"သူငယ္ခ်င္းေတြအိမ္ေလွ်ာက္လည္ဦးမယ္ဆိုၿပီးထြက္သြားတာပဲ ခနေနေတာ့ျပန္ေရာက္မယ္ထင္တယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔႐ုတ္တရက္ေရာက္လာတာအန္တီအလုပ္ပိုသြားရၿပီ"
"ရပါတယ္သားရဲ႕ နားၾကဦးအေပၚထပ္ဘယ္ဘက္ကအခန္းကသားညီအခန္းပဲအဲ့မွာေအးေဆးနားေနၾက အန္တီဟင္းခ်က္လိုက္ဦးမယ္" လို႔ေျပာၿပီးအေနာက္ထဲဝင္သြားတာေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လဲအေပၚထပ္ကိုတက္လာခဲ့မိတယ္
အခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္တာနဲ႔အဝါႏုေရာင္ေတြခ်ည္းလႊမ္းျခံဳထားတဲ့အခန္းေလးေၾကာင့္ ခ်စ္ရသူကိုပိုမိုသတိရမိတယ္ ဒါေၾကာင့္အဝတ္ထုပ္ေတြခ်ၿပီး ကေလးကိုလိုက္႐ွာဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္
"Joonမင္း နားေနလိုက္ဦး ငါကေလးကိုလိုက္႐ွာလိုက္ဦးမယ္"
"နားပါဦးလားကြာ"
"မနားေတာ့ဘူးကြာ ကေလးမ်က္ႏွာကိုျမင္ရမွအေမာေျပမွာမို႔လို႔သြားလိုက္ဦးမယ္"
"သြား သြား ျမန္ျမန္လဲျပန္လာခဲ့ဦး"
"ေအးပါကြ"
တခါမွမေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာျဖစ္တာေၾကာင့္ ဘယ္ကိုလိုက္႐ွာရမွန္းမသိပဲေျခဦးတည့္ရာေလ်ွာ္သြားေနမိတယ္ လူေနအိမ္ေတြနဲ႔အေဝး ခပ္လွမ္းလွမ္းကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ခ်ယ္ရီပင္ႀကီးရဲ႕ေအာက္ ေျမပံုေလးေဘးမွာထိုင္ၿပီးစကားေတြေျပာေနတဲ့ ကေလးကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္ အဲ့ေျမပံုေလးကကေလးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေလးရဲ႕ေျမပံုေလးမ်ားလား သူ႔ရဲ႕နာက်င္စရာေတြကိုသူငယ္ခ်င္းကိုရင္ဖြင့္ေနတာမ်ားလားလို႔ေတြးမိေတာ့ ရင္ထဲမွာဆို႔နစ္လာမိတယ္
