Bugün anladım ben tek olduğumu bir tarafının acı içinde kıvranırken bir tarafının gülmek zorunda olduğunu, ne garipmiş oysa hayat kendinden öte bir yer var orda tüm acıların ezbere durmuşken sen sadece gülmek zorunda kalıyorsun. Bugün anladım her şeyi etrafının kalabalık olmadığını oysa kendimi kandırmışım ben hep tekmişimde haberim yokmuş. Bilin bunu olur mu? Başkası için yaşamamalı hayat, bugün anladım her şeyi kendinden ötesi yokmuş insanın ve olmaması gerekiyormuş.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Geçmişimden Gelmişime
Kurgu OlmayanBir ölüden farksızım artık kendi duvarlarımı üstüme yıkmıştım sırf yaralarımı sarmak için bir yalan bulmuştum kendime sizin gibiyim işte biraz yaralı biraz hissiz o yüzden satırlarda buluşmaya ne dersiniz? (Bu kitap roman değildir deneme üzerinedir)
