Boy with luv •Completed• ✅

-5-

-ჯიმინააჰ, შეიძლება შემოვიდე?
-შემოდი თეჰიონ.
-უკეთ ხარ?-ჩემს გვერდით ჩამოჯდა.
-კი.
-ჯონგუკი მოწყენილი მომეჩვენა, შენც არ ხარ კარგად. რამე მოხდა? იჩხუბეთ?-ვერ წარმოიდგენ თეჰიონ როგორ მინდა ყველაფერი მოგიყვე, ვიცი რომ გამიგებ და მხარს დამიჭერ მაგრამ რაღაც მაკავებს, მეშინია.
-არ ვიცი რა სჭირს, არ გვიჩხუბია.
-რა გჭირს? ზედმეტაც ჩაფიქრებული ხარ ამ ბოლო დროს. მგონია რო რაღაცას მიმალავ, მითხარი ყველაფერი.
-არაფერს გიმალავ თე, მართლა.
-კარგი მაშინ არ მოგცემ მოწყენის საშუალებას, დღეს შენთან დავიძინებ.-გვერდით მომიწვა. მასთან თავს მშვიდად ვგრძნობ, ის ჩემი საუკეთესო მეგობარია ვენდობი და მჯერა მისი. მაგრამ ამას ვერ ვეტყვი, ამას ვერავის ვეტყვი.
შუაღამეა, ნამჯუნის ყვირილმა კი გამომაფხიზლა.
-ჯიმინააააააა!!ახლავე გამიღე კარები, ვიცი რომ ჯონგუკი მანდ არის.-როგორც კი ჯონგუკის სახელი ახსენა მაშინვე წამოვხტი და კარები გავუღე.
-რახდება ჰიონ.
-მე მეკითხები რა ხდება? ისევ შენთან არის ხო?
-ვინ?
-ვითომ არიცი.ჯონგუკი.
-ის აქ არ არის.
-აბა იქ ვინ წევს?
-თეჰიონია.
-აბა სად არის ჯონგუკი?
-ოთახში არ არის?-უკვე საშინლად ვნერვიულობდი, ნამჯუნსაც შეეტყო რომ ღელავდა.
-ყველგან მოვძებნე არსად არ არის. არც კაფეტერიაში, არც სასტუმროს გარეთ.
-დაურეკე?
-მობილური ოთახში აქვს დატოვებული.-თეჰიონმაც გაიღვიძა და ჯონგუკის ოთახში შევედით, დანარჩენებიც იქ დაგხვდნენ.
-კამერები.-ჯუნი ლოგინიდან წამოხტა.
-კამერები შევამოწმოთ, სასტუმროს და ახლომდებარე ქუჩების კამერები.-ოთახიდან გავდიოდით რათა კამერები შეგვემოწმებინა, ამ დროს კი ჯონგუკი შემოვიდა ოთახაში.
-შე პატარა...
-სად იყავი?
-იცი როგირ ვინერვიულეთ?
-სადმე თუ აპირებდი წასვლას რატომ არ გაგვაფრთხილე?-ყველამ კითხვები დააყარა ნერვიულობისგან, მისი არაფრის მთქმელი სახე კი მე მიყურებდა. ცოტაც და ვიტირებდი.
-შენ არაფერს მეტყვი ჯიმინ ჰიონ?-ამ დროს კი ყველა გაჩუმდა, ისეთი გაოცებული სახეებით  გვიყურებდნენ რომ ხმა არავის ამოუღია.ჯუნი ოთახიდან გავიდა, მას კი ყველა გაყვა, ჩემს გარდა.
-სად იყავი?
-ინერვიულე?
-არა იდიოტო! საერთოდ არ მინერვიულია.-გაბრაზებულმა ხელი მხარზე მწარედ მივარტყი.
-დასვენება მჭირდება.
-მიპასუხე სად იყავი.
-ვფიქრობ ამას შენთვის არანაირი მნიშნველობა არ აქვს.-მაისური გაიხადა და ლოგინზე დაწვა.
-შენ რა ნასვამი ხარ? რანაირად მელაპარაკები ჯონგუკ?!
-ცოტა დავლიე. მერე კი გავისერინე.
-ჯანდაბა! უბრალოდ გეთქვა რომ გასვლას აპირებდი.
-უნდა დავიძინო.
-ასე არა ჯონ ჯონგუკ? კარგი როგორც გინდა.-ოთახიდან გავდიოდი როცა დამიძახა.
-სად მიდიხარ?
-ჩემს ოთახში.
-რატომ?
-ხომ თქვი რომ დასვენება გჭირდება.
-ხო მაგრამ მე არ მითქვამს გადი ჩემი ოთახიდანთქო.
-ეს რას ნიშნავს?
-ჩემთან დარჩი.-მასთან ახლოს მივედი, ის კი ისეთი თვალებით მიყურებდა თავის შეკავება მიჭირდა რომ არ მეკოცნა.
-მაწყენინე ჯონგუკ.-ხელი მკლავზე მომკიდა და ლოგინზე მის გვერდით დამაწვინა. ვგრძნობდი როგორ ვეკრობოდი მის ძლიერ სხეულს.
-მიყვარხარ ჯიმინ.