დილით როცა გავიღვიძე ზედმეტად უცნაური სიტუაცია დამხვდა. როგორც ჩანს ჰოსოკი ლოგინიდან გადავარდა, უფროსორედ თავით ეგდო ძირს, ფეხები კი ლოგინზე ქონდა შემოწყობილი. მე და ჯონგუკს ჩახუტებულებს გვეძინა.რა იდიოტი ვარ, ნუთუ ისე დავთვერი რომ ამ ბავშვთან დავწექი? ან საერთოდ ამას აქ რაუნდოდა? -ადექით!-ორივე წამოდგა. -ჯონგუკ, აქ რა ჯანდაბას აკეთებდი? -მეღადავები ჰიონ?შენ რა არ გახსოვს? -რა უნდა მახსოვდეს? -ის რომ შენ დამიძახე და მთხოვე შენთან დარჩენა. -რა? შანსი არაა. ჰოსოკ შენ რამე გახსოვს? -უკვე გათენდა?-მძინარე და გამოშტერებული სახით შემომხედა. ამას ტყუილად ველაპარაკები. ოთახიდან გავიდა, მე და ჯონგუკი დავრჩით მარტო. -სიმართლე მითხარი. -სიმართლეს გეუბნები ჰიონ.შენ დამიძახე და მითხარი რომ ოთახში გამოგყოლოდი.-მისი ეშმაკური სახე მაეჭვებდა. -ასე რატომ მიყურებ? -როგორ? -დამპალი ბავშვივით. -კაი რა ჯიმინ.რატომ მეჩხუბები? თავად მთხოვე აქ მოსვლა. -მე ამას არ გავაკეთევდი. -კარგი როგორც გინდა, მე ვიცი რა არის სიმართლე.წავედი. დარბაზში შევხვდებით.-ღმერთო როგორ მიშლის ნერვებს. მოვემზადე და დარბაზში წავედი. ყველა ქორეოგრაფიაზე ჯონგუკი ფეხს მადგამდა და ძალით მკრავდა მხარს. იცის რომ ვარჯიშის დროს არ მიყვარს შეცდომები, ის კი უბრალიდ მამწარებდა. -ჯიმინ დღეს რაღაც ფორმაში ვერ ხარ. -ჯონგუკ მოკეტე.მაპატიეთ ბიჭებო ცოტახანი დავისვენებ. -კარგად ხარ?-მკითხა ჯუნმა და გვერდით მომიჯდა. -კი კარგად ვარ, უბრალოდ ცოტა დავიღალე.-მეორე მხრიდან ჯონგუკი მომიჯდა. -დასვენება სჭირდება. წამოდი ოთახში აგიყვან. -ჯონგუკ გეყოფა!კარგად ვარ. -არა! არ ხარ კარგად. იცი ნამჯუნ ჰიონ გუშინ მან და ჰოსოკმა დალიეს. -დალიეთ? -ხო ცოტა. -ცოტა? რა ცოტა. ცოტა რომ დაგელია გემახსოვრებოდა გუშინ რაც მოხდა. -რა მოხდა?-ნამჯუნიც ჩაერთო. -არაფერი ჰიონ დაივიწყე. ჯონგუკ ახლავე გამომყევი.-ხელი მოვკიდე და გარეთ გავიყვანე. -მისმინე ჯონგუკ! ვიცი რომ გუშინ მე არ დაგიძახე, ეს შენი უაზრო ხრიკია. გეყოფა იდიოტურად მოქცევა და ჩემი წვალება.ამით ვერაფერს მიაღწევ.არ მინდა ურთიერთობა შენი სისულელეების გამო გაგვიფუჭდეს.ხომ ხვდები რომ თავს ვიკავებ და ზედმეტებს არ გესაუბრები. -თავად მაწვალებ.-ჩემთან ახლოს მოიწია და წინ ჩამოყრილი თმები გამისწორა. -შენთან საუბარს აზრი არ აქვს.-მას მოვშორდი და ბიჭებთან დავბრუნდი. რამოდენიმე ქორეოგრაფია კიდე ვიცეკვეთ, შემდეგ კი სოლოებზე გადავედით. როდესაც Lie-ის ვასრულებდი ჯონგუკი წინ იჯდა. აქამდე მის წინაშე არასდროს ვყოფილვარ დაკომპლექსებული, ახლა კი როცა მიყურებს ასე მგონია რომ ვერ ვიცეკვებ. რა ჯანდაბაა ჯონ ჯონგუკ. როგორ მიშლი ნერვებს. -ჩემი აზრით დღეს ჯიმინ ჰიონი ნამდვილად არ არის ფორმაში. -რა გინდა ჯონგუკ? -დაისვენე. -ისედაც დიდიხანი ვისვენებდით. თუ შეიძლება გაჩუმდი და მაცადე ვარჯიში.-საღამოს როდესაც ვვახშმობდით ჰოსოკს შევთავაზე რომ გარეთ გაგვესეირნა. -რა? მეც წამოვალ.-ასეც ვიცოდი. ჯონგუკმა მომატყუა, მე მისთვის არ მითქვამს ჩემთან დარჩენა,თავად მოვიდა. -იყოს მე და ჰოსოკი წავალთ. -არა მეც წამოვალ. -მე და ჰოსოკი წავალთ მეთქი! სალაპარაკო გვაქვს. -რაზე უნდა ვილაპარაკოთ ჯიმინ?-ამ იდიოტს არაფერი ესმის ტყუილის.მკლავზე ვუჩქმიტე და ვანიშნე რო გაჩუმებულიყო. -რა გაქვთ ისეთი სასაუბრო რასაც მე ვერ მეტყვით? -აიგოო პატარა ჯონგუკი. გაინტერესებს? -პატარა არ ვარ მეთქი ჯიმინ! -წადი ოთახში და დაიძინე, გვიანია. -ნერვებს მიშლი უკვე. -რა ჯანდაბა გჭირთ თქვენ ორს?-ოხ დიდო იუნგი. როგორც იქნა შეგვამჩნიე. -არაფერი გვჭირს. უბრალოდ ჯონგუკია იდიოტი.წამოდი ჰიონ წავიდეთ.-ჰოსოკს მოვკიდე ხელი და კარებისკენ წავედით. -დამელოდეთ. -მანდ დარჩი ჯონგუკ. შენ არ წამოხვალ. -წამოვალ. -არ წამოხვალ. -წამოვალ მეთქი.-ახლოს მოვიდა და გვერდით გამიყვანა. -მისმინე!ამას ასე არ დავტოვებ. არ გაპატიებ ასე რომ მექცევი ჯიმინ. -მართლა? და როგორ აპირებ ამას?იქნებ შენი საქციელებიც გაიხსენო და მერე ილაპარაკო ბევრი ლაწირაკო.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
