𝘣𝘦𝘳𝘦𝘢𝘷𝘦𝘮𝘦𝘯𝘵 ∝ 𝘴𝘵𝘰𝘯𝘺

1.6

2019, Ocak

Şimdi

Peter, zorla yürütebildiği valizlerinin hepsini eve bıraktıktan sonra rahatlayarak iç çekti. Geziden dönmüştü ve bu tatil sandığından daha zorlu geçti denilebilirdi. Peter bu düşüncelerdeyken, evin oldukça sessiz olduğunu yorgunluktan yeni fark edebildi. Sonra genç oğlanın sesi evde yankı yaptı, "Baba? Ben geldim! Biliyorum- haber vermeliydim, hep kızıyorsun, ama yaşadıklarıma inanamazsın." Peter heyecanla söylediği sözlerden sonra evin salonuna neredeyse koşarak denilebilecek bir hızla geçti, ama gördüğü kişi sadece Melonie'ydi.

"Hey, Peter. Tony burada değil." Peter, esmer kadından duyduğu iğneleyici tondan sonra anladığını belirticesine kafasını salladı. Fakat sonradan dayanamayıp, "Peki, nerede?" dediğinde Melonie'nin bozulan ifadesi nedensizce Peter'ı keyiflendirmişti.

"Seyahatte. İş için."  Peter içinden, yine mi baba?, dedi fakat bakışlarından Melonie kendisiyle oğlanın aynı rahatsızlığı duyduğunu hissetti. Bir süre sonra Melonie oturduğu yerden yorgun gözüken gence baktı, bu kadar Tony'ye benzemesi ona oldukça ilginç geliyordu. Sonra Melonie biraz iç geçirdi, Peter ile arası pek iyi sayılmazdı. Melonie bunun sebebini az çok tahmin edebilse de her zaman oğlan ile arasını iyi tutabileceğini düşünmüştü. Ne üzücüdür ki, Peter, Melonie'ye asla iyi davranmamıştı.

"Sen neden buradasın o zaman?" Peter'ın biraz sinirli çıkmaya başlayan sesi Melonie'yi germiyordu fakat esmer kadının rahatsız olduğu her halinden belliydi. Melonie'nin yeşil gözleri biraz Peter'ı süzdükten sonra, en sonunda bir ses duyuldu, "Baban yalnız kalmanı istemedi, ayrıca benim de sana karşı görevlerim olmalı. Aç mısın?" Peter buna biraz güldü, aslında bu gülüş biraz alaycı bir tavırdaydı. Buna karşı Melonie kaşını kaldırdı ama Peter fark etmedi.

"Düşündüm de, gerek yok. Yolda bir şeyler yedim, sen o güzel ellerini yorma." dedi, Peter. Melonie ise sadece elleriyle oynadı, oğlana katılıyordu, kesinlikle yormasına gerek yoktu. Belki de bu yüzdendir bilinmez, ortamda yoğun bir sessizlik oluştu. Peter bu müddette Wade'den gelen mesaja bile bakmıştı, aslına kalırsa Peter hemen buradan kurtulmak istiyordu, şu kadının hayatındaki yerinin tamamen bitmesi hakkında neredeyse çoğu zaman dua bile ediyordu.

"Evet, ben odamdayım." Peter ortamdan hemen ayrılınca Melonie bir karşılık vermeden öylece oğlanın gidişini izledi. Peter'ın onu sevmemesi Melone'ye mantıksız gelmiyordu, zıttına Melonie gayet normal buluyordu. En başta Wade ile olan ilişkisine karşı çıkan Tony'yi gazlamıştı, cezalarını verirken bir- iki defa yine yardımcı olmuştu, Tony sarhoş olduğunda evden kaçmaya çalıştığı için bir ay gidebildiği tek yer market olduğunda bu fikri Tony'ye kendisi sunmuştu... Melonie her şekilde berbat bir ebeveyn olduğunu düşünüyordu.

Yine de umursamayarak gergin oturuşunu rahatlattı ve dizisini izlemeye kaldığı yerden devam etti.

x

"Tony nerede?" Natasha'nın konuşmasından sonra ortamın sessizliği bozulmuştu, Scott oynadığı telefonundan kafasını kaldırıp kızıl kadına baktı, Clint ise izlediği bölümden kafasını ayırmadı ama bilmiyorum dercesine bir iki işaret yaptı. Scott'dan kalın bir ses çıktı, "Hala Bucky ile olsa gerek." Natasha, Tony'nin Bucky'ye gittiğini biliyordu, ne kadar itiraz ederek yapmış olsa da sonuçta Bucky'nin vereceği bilgiler Steve'in bulunması in oldukça değerliydi. Natasha bu yüzden Tony'nin oldukça anlaşamadığı birinin yanına gitmek zorunda kaldığını tahmin ediyordu.

Natasha Scott'un ona baktığını fark edince gülümsedi ve, "Bir sorun mu var Scott?" dedi. Scott'un oldukça ciddi ifadesi kızıl kadını biraz gerse de Natasha bunu belli etmemenin en doğrusu olduğunu düşündü. Biraz sonrasında Scott, "Neden hiçbirimiz Tony'ye o gecenin ayrıntılarını vermedik?" diyebildi. Bu, Natasha'nın kaç zamandır içinde tuttuğu korkuyu aktive etti. Natasha korkuyordu, Steve'in günlüğünde 24 Aralık yoktu ama Bucky, Tony'ye o berbat gecenin detaylarını verirse, çoğu şey ortaya çıkacak ve rahatsız edici durumlar doğacaktı.