𝘣𝘦𝘳𝘦𝘢𝘷𝘦𝘮𝘦𝘯𝘵 ∝ 𝘴𝘵𝘰𝘯𝘺

0.7

2016, Mayıs

"Sen de biliyorsun, Scott. Her zaman mükemmel olamıyoruz." Scott yeşil gözlerini Steve'e dikmeye başladığında Steve iç çekti. Scott en başta tereddüt etse de konuşmaya başladı, "Belki kızacaksın ama Tony ile sen nişanı taktığınızdan beri iyi sayılmazsınız." dedi ve Steve kızmamaya çalışarak arkasına yaslandı. Scott ekledi,

"Dostum sadece etkileniyorsun. Onun davranışlarından, hareketlerinden, evet bu ilişkilerde normaldir ama sen çok fazla etkileniyorsun. Hastalığın yeniden nüksedebilir, yeni toparlanıyorsun." dedi. Steve ifadesizliğini koruduğunda Scott'da susmanın en doğru karar olduğunu düşündü. Steve sinir bozucu sessizliği sezince bunu bozdu, "Biliyorum, Scott. Özellikle birkaç ay önce olanlardan sonra pek toparlandığım da söylenemez. Resmen...bardağı duvarda patlattı. Bunu demekten nefret ediyorum ama cidden bir anlık da olsa bana atacağından korktum." dediğinde Scott duyduğu şeylerin şokuyla dudağını minikçe ısırıp çekti.

Steve ekledi, "Bazen Tony içinde o kadar şey tutuyormuş gibi geliyor ki hiç beklemediğim bir şekilde patlamasından korkuyorum." dedi. Scott bunun üzerine tek kaşını kaldırınca Steve kafasını yere eğmişti bile. Scott anlat dercesine kafasını sallayınca Steve stresle boynuyu kaşıdı.

"Son dönemlerde çok içiyor, Scott. Tüm gün. Dün tüm gün içti, durmadı. Aynı o gün de öyleydi. Evet, kavgada ben de  üsteledim, doğru değildi ama bu kadarını beklemiyordum." Scott ne diyeceğini bilemezcesine bakınca Steve işlerin nasıl bu kadar aniden battığını anlamıyordu. Dalgınca bir noktaya odaklanınca Scott devreye girdi, "Bir sorun daha var değil mi?" dediğinde Steve anlayabilmesinin özel bir güç olduğunu düşündü.

"Çok sorun var, Scott. O kadar çok ki hangisini anlatayım bilemiyorum. Tony benimle ilgilenmeye çalışırken kendini ihmal ediyor ve daha dönülmez yerlere gidiyoruz, Natasha ile görüşmek istememe rağmen hep bir baskı yiyorum, Bucky ile de görüşmeyeli çok uzun zaman oluyor ve kendimi şerefsiz hissediyorum, bunların hepsi yetmiyormuş gibi evet yaşadığım saçmalıklar bitmiyor." Scott sigara yakınca Steve sıkıntıyla iç çekti.

"Vaktim var, dinleyebilirim." Scott'un izin verişi üzerine Steve bir daha iç çekti.
Bu anlatılır mıydı ki?
Ama kendi kendine bunu ciddiyetle dinleyebilecek ve anlayabilecek tek kişinin Scott olduğunu da biliyordu. Resmen utanç kaynağı falan olmalıydı.

"Söz ver, gülmeyeceksin." Scott çaresizce ellerini havaya kaldırınca Steve belli belirsiz gülümsedi. Ve en sonunda konuşmaya başlayabildi, "Jerome'u az çok biliyorsun. Tony'nin iş ortağı falan, yıllardır beraber iş yapıyorlar, arkadaşı da. Evli bu yüzden de arada saçma sapan nedensizce çift buluşması yapıp yemek yiyoruz hani." Scott hatırlarcasına bir ifade takınınca Steve huzursuzlanmaya başlamıştı. Bir müddet sessizlik olunca Scott gözlerini sarışın adama dikmişti ve Steve zor da olsa konuşmaya yeniden devam edebildi.

"Adam evli ve arada yemek yeniyor buraya kadar tamam Scott, ama sanırım...rahatsız oluyorum?" Scott anlamacazca kaşlarını çatınca Steve ekledi, "Tony'ye bundan bahsedemem, bu çok saçma farkındayım, hatta, dünyanın en saçma şeyi olabilir bu-" dediğinde Scott en sonunda eliyle hızlan anlamında işaret yapınca Steve derin nefes alıp asıl noktayı anlatmaya başladı.

"Geçenlerde yine geldiler, bir iki gün oluyor olmalı ve yine normal bir yemekti rahatsız olunacak bir şey yoktu. Ama onun giderken bana sarıldığında fark ettim ki-" Scott aniden gözlerini büyüttüğünde Steve utançtan kendini kesebilirdi. Bunu konuşmak çok aptalca hissettiriyordu.

"Sandığım şey olduğunu söyleme, ne olur." Steve gözlerini masaya dikince Scott gülmeden edememişti. Steve bunun üzerine mırıldandı, "Yani belki de bana öyle gelmiştir bilemiyorum ama... resmen eli normal olmayan bir yerdeydi ve ben tam anlamıyla şok oldum, beklemiyordum? Hemen sonrasında Tony'ye baktım ama o sırada Jerome'un eşiyle konuşuyordu, görmedi ve ben de söyleyemedim. Ayrıca gülmeyi kesebilirsen ne güzel olurdu." Scott sigarasını bırakıp tam anlamıyla gülmeye başladığında Steve utancından yerle bir olmuştu.