Kara sevdaya düşmüş iki kalp..
Kara sevdam.. Seni ilk gördüğümde biliyordum beni kalbimden vuracağını. Paramparça edeceğini.. Adım gibi biliyordum senden başkasını gözümün görmeyeceğini. Sevdiğim.. Beni öldürsen de vazgeçemiyorum senden. Seni sevmek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İstanbul'da daha önce hiç bu kadar sert geçen bir kara kış yaşanmamıştı. Bu karanlık hava sanki kötü günlerin habercisiydi. Her sokağında ayrı bir olayın yaşandığı bu şehirde artık adalet sağlanamıyordu. Nasıl oluyorsa hep kötüler kazanıyordu. Bu durum artık fazlasıyla can sıkmaya başlamıştı. Şehrin en büyük organize suç çetesi, her yeri kuşatmıştı. Birinin dur demesi gerekiyordu..
Geçtiğimiz günlerde Ferman Karayel'e ait villada büyük bir patlama yaşanmıştı. İçlerinde Ferman Karayel'in de olduğu söylenen 3 kişi hayatını kaybetti. Tüm şehir bu haberle çalkalanıyordu. İnsanlar artık rahat bir nefes alacaklarını düşünüp mutlu oluyorlardı. Çünkü tek istekleri çocuklarını korkmadan büyütüp hiçbir kötülüğe bulaşmadan yetiştirmekti. O günden itibaren güneş açmıştı. Ama güneşin tek sebebi o değildi. Sert ayazın olduğu bir gecede meraklı bir genç kadın kapüşonunu çekip siyah güneş gözlüğünü takarak gizlice villanın bahçesine girdi. Evin güvenlik kameralarının nerede olduğunu adı gibi iyi biliyordu ve bu yüzden yüzünü kolayca saklayabiliyordu. El feneriyle olay yerini inceliyordu. Havuzun hemen yanında yerdeki kanı görünce duraksadı. Daha yakından incelemek için diz çöküp yere eğildiğinde bir gölgenin ona doğru yaklaştığını görüp elini beline attı.
"Yavaş ol. Ellerini kaldır ve bana doğru dön. Hadi. Sakın yanlış bir şey yapayım deme." dedi bir adam, son derece karizmatik ses tonuyla.
"Bırak o silahı." dedi genç kadın, yüzünü ona dönmeden.
"Allah Allah.. Niyeymiş o?" genç kadın yavaşça ayağa kalktı. Yüzünü adama doğru dönerken eline tekme atarak elindeki silahı yere düşürmesini sağladı.
"Yüzüme silah doğrultulmasından hiç hoşlanmam da o yüzden. Kusura bakmazsın değil mi?"
"Kimsin sen?"
"Asıl bu soruyu benim sana sormam gerekiyor. Gecenin bu vaktinde genç bir kadına kimmiş neciymiş sormadan silah doğrultuyorsun."
"Ah kıyamam. Gururun mu incindi? Annen sana olay yerine öyle kafana göre girmemen gerektiğini öğretmemiş sanırım küçük hanım." diyerek bir kelepçeyi kendine, bir kelepçeyi de kadının bileğine taktı.
"Çok pişman olacaksın."
**
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
