29. Aile Olmak

199 11 1
                                    


Leyla gözlerini açtığında etrafa bakındı ancak Kerem'i göremedi

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.




Leyla gözlerini açtığında etrafa bakındı ancak Kerem'i göremedi. Son derece rahatsız olan koltukta bütün gece hareketsiz yatmış ve her yanı tutulmuştu. Yavaşça doğruldu ve Azra'nın koltuğun kenarına bıraktığı bluzu giymeye çalıştı. Sağ kolunu hiç kullanamıyordu, omzundaki sargı bezini hafifçe sıyırıp baktı. Zor da olsa üstünü giyindikten sonra koltuğa oturdu, ardı ardına öksürüyor ve öksürdükçe canı acıyordu. Sehpada duran su bardağına uzanmaya çalıştı ancak sağ elinin parmaklarını dahi oynatamıyordu. Sol eliyle bardağı tutabildi ama zangır zangır titriyordu. O sırada Kerem içeriye girdi, bir şeylerin yolunda gitmediğini anlamaması için hemen bardağı bırakıp arkasına yaslandı.


"Doktor arkadaşıma bir görünsem iyi olacak. İyiyim ama.. Birkaç güne bir şeyim kalmaz." dedi gülümseyerek.

"Çok korkuttun beni."

"Ben de korktum. Sizi bir daha görememekten.. Masal'ın sana 'baba' deyişini duyamamaktan.."

"Bugün emniyete gitmek gibi bir delilik yapmazsın değil mi? İzin al birkaç gün."

"Ya aslında bana kalsa giderim ama bugün Masal'ın doğum günü. Hiç de hazırlık yapamadım. Hemen gidip bir şeyler yapmam gerek. Pasta mı yapsak?"

"Leyla.."

"Yanına da Masal'ın en sevdiği kurabiyelerden alırız. Okuldan dönene kadar da etrafı bir güzel süsleriz. Hava da güzel, arka bahçede kutlayabiliriz. Çok heyecanlıdır, doğum gününde senin geleceğini biliyor ya." heyecanı sesine de yansıyordu.

"Leyla." dedi Kerem, Leyla'nın aksine oldukça durgun bir şekilde.

"Sen.. Sen gelmeyeceksin?"

"Yapamam, gelemem."

"Ben sandım ki.." çabalarının boşa çıkacağını fark ettiğinde ayağa kalktı ve ceketini giyinmeye çalıştı. Canı ne kadar yansa da Kerem'in yardımını kabul etmedi. "Ben hallederim."

"Kızma bana."

"Dün sen öyle 'beraber büyüteceğiz onu' falan deyince ben de sandım ki.. Kahretsin, ne kadar aptalım. Sen bana kafayı yedirtmeye falan mı çalışıyorsun? Böyle bir niyetin varsa söyle de bileyim. Ya.. Ya bu çocuğun sana ihtiyacı var. Babasını tanımaya, onun yanında büyümeye ihtiyacı var. Neden anlamıyorsun? Hiç mi acımıyor vicdanın? Kendimi boşverdim artık, onu hiç mi düşünmüyorsun?"

"Keşke bazı şeyler dediğin kadar kolay olsaydı."

"Üzgünüm.. Senin için artık çabalayamayacağım."


**


**

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KARA SEVDAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin