Kara sevdaya düşmüş iki kalp..
Kara sevdam.. Seni ilk gördüğümde biliyordum beni kalbimden vuracağını. Paramparça edeceğini.. Adım gibi biliyordum senden başkasını gözümün görmeyeceğini. Sevdiğim.. Beni öldürsen de vazgeçemiyorum senden. Seni sevmek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aldığı telefonun ardından adeta yıkılmıştı Leyla. En korktuğu şey başına gelmişti. Ne yapacağını bilemez bir haldeydi. Arabaya tutunup öylece kaldı. Bir tek Masal'ın sesi kendine getirebilmişti onu. Kızının minik bedenine sımsıkı sarıldıktan sonra onu arka koltuğa oturttu ve Masal'ı Ceren'in evine bıraktı. Daha sonra hemen Can'ın söylediği hastaneye gitti. Can'ı öyle derbeder gördüğünde dünyası başına yıkıldı. İnkar ediyordu, Kerem'in öldüğüne asla inanmıyordu. Morg kapısının önünde derin bir nefes aldı. Eli o kapıyı açmaya gitmiyordu. Titreyen eliyle kapı kolunu tutup aşağıya doğru çevirdi. İçeriye attığı ilk adımda kasvetli bir havayla karşı karşıya kaldı. Ama hislerine güveniyordu, Kerem ölmüş olamazdı.. Yüzündeki beyaz örtüyü kaldırdıkları anda içi rahatlamıştı.
"O değil." dedi kendinden emin bir şekilde.
"Vücudu tamamen yanmış, tespit edilemez bir halde. Üzerinden herhangi bir kimlik de çıkmamış."
"Hayır, o değil."
"Leyla.."
"O değil diyorum Can! Kerem değil.. Ben tanırım onu. Ellerini tanırım, tırnaklarını.. Kirpiklerini tanırım. Yatışından tanırım ben onu." diyerek cesedin eline dokundu. "Hayır, bu adam Kerem değil. Eminim. Neden inanmıyorsunuz bana? Ben hissediyorum. Kerem ölse hissetmez miydim Can? Siz inanmasanız da ben Kerem'in hâlâ bir yerlerde yaşıyor olduğunu hissediyorum. Bulacağım onu. Ne pahasına olursa olsun bulacağım."
**
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
