Kara sevdaya düşmüş iki kalp..
Kara sevdam.. Seni ilk gördüğümde biliyordum beni kalbimden vuracağını. Paramparça edeceğini.. Adım gibi biliyordum senden başkasını gözümün görmeyeceğini. Sevdiğim.. Beni öldürsen de vazgeçemiyorum senden. Seni sevmek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Leyla gözlerini açtığında kendini koltukta sızmış bir şekilde buldu. Etrafına saf saf bakındıktan sonra gözünün önüne dün geceyle ilgili birkaç şey geldi. Kerem'i öptüğünü ve hemen ardından da koşar adımlarla kaçtığını hatırladığında hem çok utandı hem de kahkahalarına engel olamadı. Üstünü değiştirip dışarıya çıktı. Emniyete gitmeden biraz kafasını dağıtmak için bir mağazaya girdi. Ancak kendine hiçbir şey bakmadan direkt olarak erkek reyonuna gidip birkaç tişört ve gömlek aldı. Neden böyle bir şey yaptığı hakkında en ufak bir fikri yoktu ama emniyete musmutlu bir şekilde gitti. Tam masasına doğru ilerlerken Kerem peşinden gelip kolunu tuttu ve onu odasına götürdü. Kapıyı kilitleyip perdeleri indirdikten sonra beraber masanın üzerine oturdular. İkisi de birbirinden utanıyordu, sürekli bakışlarını kaçırıyorlardı.
"Ben.. Dün gece için özür dilerim."
"Dileme." dedi Kerem, tatlı bir gülümsemeyle. Leyla, Kerem'i ilk kez gülümserken görüyordu. İşte o an.. Tam olarak o an ölebilirdi. "Pişman olunmayacak kadar güzel bir andı." Leyla'nın yanakları pespembe olmuştu. Kerem o yanaklarını okşamadan edemedi.
"Iı.. O zaman.. Hediyemi kabul ederseniz çok mutlu olurum." dedi elindeki hediye kutusunu uzatarak.
"Hediyelerden pek hoşlanmam.. Ama bunun için sabırsızlanıyorum." kutunun içinden bir sürü renkli tişört ve gömlek çıktı. "Ben şimdi bunu bir hakaret olarak mı yoksa iltifat olarak mı kabul edeyim bilemedim." dedi gülerek.
"Bence yastan çıkmanız için bir adım olarak kabul edin." dediğinde Kerem'in ister istemez yüzü düşmüştü. "Hep siyah giyinmenizin elbette bir sebebi vardır. Neyin yasını tutuyorsunuz bilmiyorum ama.. Artık bunu yapmayın kendinize. Yeni bir başlangıç yapın."
"Peki ya buraya ne yapacağım? Burası taşlaşmış.." dedi Leyla'nın elini sol göğsünün üzerine koyarak.
"Önce etrafınızdaki duvarları kıracağız. Sabırla.. Bıkmadan, yorulmadan. Sonra sıra oraya gelecek."
"Bu.. Bu güzel bir seçenek sanırım, bir deneyelim bakalım." dedi beyaz gömleği eline alarak.
"Yardım edeyim." siyah gömleğinin düğmelerini açarken Kerem de onu izliyordu. Gömleği çıkardığında Kerem'in vücudunun yara bere içinde olduğunu görünce içi acıdı Leyla'nın. Şimdi daha iyi anlayabiliyordu Kerem'i. Titreyen elini sol göğsünün üzerindeki yaraya doğru götürdü.
"Yapma.. Lütfen." dedi Kerem gözlerini kapatarak.
"Çok.. Çok üzgünüm."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
