Strawberries and Cigarettes ✔

X. initium aliquid novi

Rhiannon

Takot.

'Yan ang damdaming nanaig sa akin matapos ma-realize ang isang bagay ngayong gabi.

I was scared. Scared of the extremity of this feelings I had, still have for him. Hindi nawala, hindi man lang nabawasan.

After all these years of questioning my self worth, here I am again, throwing and letting myself fall again from the pit I tried so hard to run away from, called love.

His stares were too much. He's just too much.

Ang malalim niyang mga titig na ibinibigay ng kanyang mata ay hindi ko kinakaya. Gusto kong tumakbo. Umalis at hindi na bumalik, pero ang mga mata niya din ang pumipigil sa akin na gawin ang mga 'yun.

Nang matapos ang kanta niya ay para akong tuluyang nanghina. Mula sa kinauupuan ko, ramdam kong nanlalambot ang mga tuhod ko.

Posible pala talagang makaramdam ng ganito katinding emosyon. Akala ko sa mga palabas lang 'to nangyayari, ngunit hindi pala.

Bumalik na sa stage ang MC at nag-introduce na ng sunod na magpe-perform ngunit ang utak ko ay nasa naunang tao pa din.

"Gosh! His voice are so soothing! Damn." Rinig kong komento ng mga kasamahan ko sa table.

"Grabe, Rhian are so maswerte. Mukhang siya talaga ang type ni Engineer Jolo!" Dagdag pa nila.

Alam kong nabanggit na ang pangalan ko ngunit hindi ko pa rin magawang lumingon at kumilos.

My heart are still pounding so fast. Nababaliw na yata ako.

"Rhi, are you okay?" Rinig kong tanong ni Miya.

Sunod sunod ang naging pagkurap at paglunok ko. Pinilit ko ang sariling lingunin si Miya para tugunan ngunit tanging tango lang ang nakaya kong gawin.

"Yeah.." Napapaos ang boses kong sagot.

Tinignan niya ako na tila naninimbang kaya nag-iwas ako ng tingin.

Pinilit kong i-divert ang isip sa kumakanta sa stage. Ngunit hindi ko pa man tuluyang nagagawa ay nataranta na ako sa mga bulong bulungan ng mga kasama ko sa table.

"Oh, my gosh! Si Engineer!" Rinig kong bulong ni Tanya.

"Dito siya nakatingin! Gosh!" Dagdag pa ni Alexis.

Nilingon ko si Miya at nakita ang nagpa-panic niyang mata. Bubuka na sana ang bibig niya para magsalita nang bigla kaming makarinig ng tikhim mula sa likod ko.

"Good evening." Jolo's deep baritone voice swnt shivers down my spine.

My whole system become haywired when I heard his voice from my behind. I was stunned right in my seat, being unable to make any move.

"Good evening too, Engineer Jolo." They said in chorus.

Hindi pa din ako lumilingon at pinakikiramdaman pa din ang lahat. I felt some stare from my orgmates darted at me, even Miya.

"Ganda ng boses niyo, Engineer Jolo!" Pamumuri ni Sheena.

"Thank you." Tanging sagot ni Jolo na sinundan ng tikhim.

"Uhm, upo ka, Engineer." Halos mag-panic ako nang maramdaman ang pag-usog nila sa upuan para bigyang espasyo si Jolo sa kanan ko. Doon ko lang nagawang lingunin sila para sana mag-protesta. Ngunit mas mabilis na naupo si Jolo sa tabi ko.

"Thank you." Sabi pa niya sa mga 'to.

I looked at him and caught him smirking before welcoming my stare.