Samantha's POV
Mga 2:30 am na kami nakarating dito sa Korea. Hindi ko alam kong bakit ko naisipang pumunta dito siguro namiss ko lang si Mike. Si Raign palaging akong tinatawagan na umuwi na daw ko.. Tinatanong niya hanggang kailan kong balak magstay dito pero wala akong masagot.
Nung birthday celebration ni Stephen tumawag ulit sila. Narinig ko yong mga boses ng mga tao at isa-isa nila akong kinausap. Kahit gusto kong umuwi ng time na yon sa Pinas, hindi ko magawa dahil alam kong nandun si Kent sa party na yon.
Alam kong nagtampo sakin si Stephen pero in-explain ko naman sa kanya kong bakit ako di pumunta. Si Kent palagi rin tumatawag at nagtetext. Hindi ko kayang sagutin yong mga tawag at message niya, hindi ko alam kong ano isasagot ko sa mga kong ano ang mga itatanong niya.
Sabi niya rin na magkita daw kami dito sa Korea, kahit daw 5mins lang basta daw makapag usap kami. Hindi ko siya sinipot, hindi ko siyang kayang harapin.
Kaya nong nakausap ko siya nong Christmas Eve at sinabi niya sa akin alam na niya, hindi ako makapagsalita. Hindi ko alam kong ano ang sasabihin ko sa kanya. Hindi ko alam kong ano ang isasagot ko sa kanya.
Anong alam mo na?
Lahat. lahat.. lahat...
Ahhh. Ganun ba? Anong gusto mong mangyari?
Mag usap tayo
Nag uusap na tayo.
Magkita tayo bukas. Please? Can we talk for a minute?
Aalis na ako mamayang papuntang Korea.
Susunod ako dun.
Pagbalik ko nalang..
Babalik ka naman diba?
Basta. Pagbalik ko nalang..
Mag iintay ako..
At inend call ko na yong call niya.
Napatingin ako sa cell phone ko. December 31 na pala. Birthday na pala ni Kent. Si Kent na naman yong naiisip ko. Bakit ba kasi siya nalang palagi yong inisiip ko. Nakakainis na..
Lexis, are you okay?
Kanina pa siya ganyan Mike. Malalim na naman yong iniisip niya.
Tiningnan ko silang dalawa ng masama.. Humarap na lang sila ulit sa T.V. at nanood. Umupo ako sa tabi nilang dalawa. Tapos binatukan sila.
What are you doing? Are you crazy? Stop it..
Nag ring bigla yong phone tapos tumingin silang dalawa sa akin.
Sagutin mo. Para sayo ulit yan- sabay nilang sinabi
Dahan dahan kong inangat yong phone.
["Hello?"]
["Who's this?"]
["Lex... Si Justin to"]
["Ouh? Bakit?"]
["Kasi.. Si Alexa kasi. "Pupuntahan ka ata diyan. Kanina pa yon"]
["Eh? Bakit hindi siya tumawag at nagsabi sa akin?"]
["Ewan ko lang. Puntahan mo nalang yon"]
{NOW?}
[Oo. Tatawagan ka daw niya pag nandyan na siya]
["Okay Sige. Iintayin ko nalang yong tawag niya. Thanks!]
Mmmmm. Miss na ki--- miss ka na namin. Kailan ka uuwi?
YOU ARE READING
Campus Crush Royalties
Fiksi RemajaPrologue: Sa buhay natin may taong umaalis at may taong dumadating na di natin inaasahan. If you really love that person you will fight for him until the end. Walang forever pero may lifetime..