Bierzemy tabletki i jesteśmy szczęśliwi. Cień znika. Taki jest ten świat. A kiedy przestają działać bierzemy następne, aby znieczulić nasze mózgi. Szczęśliwi, nieszczęśliwi. Zmęczeni, niezmęczeni. Zakrywamy oczy, aby nie widzieć cieni. Zakrywamy uszy by nie słyszeć tykających zegarów. Jesteśmy cicho bo on zakrył nam usta. Jesteśmy szczęśliwi? Różani bohaterzy uczą nas prawdy. Krople wody zamieniły się w litry kłamstwa. Topie się w tym kłamstwie. -Przecież nie wyglądasz źle.- Spójrz na moją różę. Jest ona wypełniona chemiczną miłością. Cień się znowu pojawia. Podaj mi moje szczęście kolego.
