Parmaklarımızın İzi- Final

900 29 19
                                    

Lütfen bana sövmeyin, içinize çekerek okuyun. Ve şey, ha! Bölüm sonundaki açıklama o kadar önemli ki...

Uzun bir finalle geldim, her bir kelimesi benim için çok özel. O yüzden lütfen atlamayın. Onlar son kez burada.

Mehmet Erdem- Acıyı sevmek olur mu?

Dolu Kadehi Ters Tut- Yapma N'olursun

Dolu Kadehi Ters Tut- Yapma N'olursun

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Parmaklarımızın İzi: Final

10.06.2020

Rüzgar Deniz'in bağırışları o kadar şiddetli ki caddede adeta bir deprem etkisi yaratıyor.

Koşuyor, deli gibi hızla koşarken, bir iki kişiyi âdeta delip geçiyor.

"Elfida!"

Diye bir çığlık kopuyor ağzından, öyle dermansız ki bu çığlık... Gerçeklerden korkuyor.

Etrafta kimi ambulansı kimi polise ararken, o çoktan Esila'nın yanına gelmişti.

Hızla kafasını bacaklarının üstüne aldı.

Gözleri açıktı, bilinci açıktı.

Saçlarını okşamaya başlarken ne yapacağını bilemiyordu.

"Elfida, sakın uyuma lütfen. Kapatma gözlerini."

Gözlerini kapatsa, bir daha açamayacağını biliyordu.

Yavaş yavaş gözleri kapanıyordu. Hızla bir kadının attığı fular tarzı şeyi kafasına bastırdı. Kanıyordu.

Her yerde kan vardı.

Son kez ufak bir açıyla doğruldu Esila, her tarafında hissettiği o eşsiz acıyla. Ağzındaki kanı yere tükürdü.

"S- seni," Nefes alamıyordu. "S- sonsuza kadar seveceğim."

Arada kekelemekten geri alamıyordu kendini. Sesi sona doğru o kadar kısılmıştı ki Deniz'inin duyduğundan bile şüpheliydi.

Kanlı avcunu Rüzgar Deniz'in yanağına koydu. İnce ve küçük parmağıyla beraber yüzünü okşamaya başladı, o kadar yavaştı ki hareketleri...

Zorlukla yutkundu Rüzgar, sesini kontrol altına almak istiyordu. Elfida'yı korkutmak istemiyordu. Ama yapamadı titreyen sesiyle konuştu.

"Ben de seni sonsuza kadar seveceğim, güzelim lütfen,"

Korkuyla bir nefes soludu. Rüzgar, parmaklarının Elfida'nın yavaşça kapanan gözlerinde gezdirdi.

"Sakın kapatma gözlerini, tamam mı? Hastaneye yetişeceğiz. Okyanusa sahip olan bakışlarını çekme üzerimden, yalvarırım."

Naif sesi bir anda yerle bir oldu. "Nerde lan ambulans, niye hâlâ gelmedi?" Diye bağırdı etrafa bakarken.

"Deniz..."

Parmaklarımızın İzi | TextingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin