Parmaklarımızın İzi | Texting

4.6

Multimedia: Rüzgar Deniz

Keyifli okumalar!

Alnını, alnıma yaslamasıyla beraber, kalbimin ritmi öyle hızlanmıştı ki.

Daha önce hiç böyle bir şeyle karşılaşmamıştım ben, kalbimin ritmi hiç böyle değişmemişti.

İçimde tuhaf birşeyler oluyordu şu an, adını tam koyamıyorum. Sanki kasıklarımdam bir ağrı, midemde uçuşan bir şeyler, karnımda bir sancı.

Heyecandan ne yapacağımı bilemezken, ellerimi ellerimle birleştirdim.

Ne demişti bana?

"Öp der gibi, çok güzel."

Öpecek miydi yoksa beni?

Bu heyecanla gözlerimi birbirine bastırdım. Ve hamlesi beklemeye başladım.

Ardından burnumda hissettiğim ufak dokunuşla yüzümde ufak bir gülümseme belirdi.

"Ve ruhunda depremler olan biri hakikaten gülebiliyormuş."

Alınlarımızı birbirinden ayırırken o da bir gülümseme bahşetti gökyüzüne.

Zaman bir kez daha durdu bizim için. Deniz, elimi tutup ayağa kalkarken beni de beraberinde kaldırdı.

Elleriyle bir yeri gösterdiğinde o tarafa doğru döndüm.

Gitar çalan bir grup genci gösteriyordu.

"Beraber şarkı söyleyelim mi?"

Öyle masum gözlerle bakıyordu ki kıramadım.

"Sesimi daha yakından duyup ölmek istiyorsun sanırım?" Deyip güldüm.

"Eğer öleceksem, senin sesinden olmasını yeğlerim." Demesiyle beraber gözünde kısa bir süre hayal kırıklığını gördüm. İstifini hiç bozmadı ve o da gülüşüme eşlik etti.

"Bakar mısınız?" Diye sordu gruba doğru. "Siz çalsanız biz de bir şeyler söylesek olur mu?" Ellerimizi havaya kaldırdı. "Sevgilimle birlikte."

Kafamı Deniz'e çevirip masumca gülümsedim. Sevgilim... Sevgilim kelimesi en çok onun ağzına yakışıyordu sanırım. En çok o hak ediyordu o sözcüğü sarf etmeye.

Ben ne güzel bir adamı sevmiştim öyle!

Harbiden biz şimdi sevgili miydik?

Kalplerimiz, ellerimiz gibi bir miydi?

Kendi sorumu kendim cevapladım içimden.

Kalplerimiz de, ruhlarımız da, yaşantılarımız da, anılarımız da her zaman birdi.

Umarım ömrümüzün sonuna kadar da bir kalırdı.

"Tabii," dedi gitar çalan çocuk şarkı söyleyen arkadaşına bakış atarken. "Ne çalmamı istersiniz?"

Aklıma gelen ilk şarkıyı söyledim. "Sevme Zamanı."

Deniz de onayladı. "Sevme Zamanı."

"Evet," dedi gitar çalan kumral çocuk. "Biliyorum çalabiliriz."

Gitarcı çocuk yerini alıp tekrar otururken heyecanlanıp Deniz'e kısa bir bakış attım.

Onun da bana bakıyor olması beni daha da heyecanlandırmaktan başka bir şey yapmıyordu.

Hayatımda gördüğüm en güzel gözlere sahip insandı. Evet evet, göz renginden bahsetmiyorum. O konuda da en güzel göze sahip olabilirdi ama asıl bahsettiğim şey bakışlarıydı.