Parmaklarımızın İzi | Texting

4.4

Multimedia bulunan şarkıyla okursanız, çok sevinirim.

esila_atsy: Tamam tamam, kansersin ve bir tedavisi var

esila_atsy: Tamam, geçecek biliyorum eminim geçecek yani

esila_atsy: Geçmesi lazım, geçmeli yani geçmeli başka şansı yok

Görüldü.

esila_atsy: Lütfen bana cevap verir misin?

esila_atsy: Tedavi süreci falan nasıl işliyor?

esila_atsy: Deniz lütfen kemoterapi işe yarıyor de, lütfen.

esila_atsy: Seni bırakmayacağım de.

esila_atsy: Seni bırakmayacağım de.

esila_atsy: Hep yanında olacağım, her istediğinde sarılacağım

esila_atsy: Her ağladığımda, gözyaşlarını sileceğim de.

esila_atsy: De lütfen Deniz, öylesine gitme.

esila_atsy: Her seni özlediğimde bir yerden çıkıp birlikte olacağız de.

esila_atsy: Lütfen, lütfen

esila_atsy: Yalvarırım

Kalbidenizmavisi:  Bunca zaman karşına çıkmama sebebim kesinlikle buydu.

Kalbidenizmavisi: Beni reddetmen bir yana dursun, birbirimize bağlanıp benim senden gitmem senin yıkılmanı sağlardı.

Kalbidenizmavisi: Benim sen giderken yıkılman gibi olsun istemedim

Kalbidenizmavisi: Kaç yıl bu yüzden senden uzak kaldım bilmiyorum

Kalbidenizmavisi: Sonra durumun ciddileştiğini söylediler

Kalbidenizmavisi: Her an olabilir ama kısa bir sürede öleceğimi söylediler

Kalbidenizmavisi: Sonra kendimi her zaman olduğu gibi sende buldum

Kalbidenizmavisi: Bu hiçbir zaman değişmedi zaten.

Kalbidenizmavisi: Kısa sürede mesaj atmayı bırakırım dedim

Kalbidenizmavisi: En azından seninle yıllar sonrası konuşabilirdik, başta çok mantıklı geldi

Kalbidenizmavisi: Hatta bu hastalığı atlatacağıma dair umudum sürekli arttı.

Kalbidenizmavisi: Olmadı, yapamadım. Senin kadar hiçbir zaman güçlü olamadım ki zaten ben.

Kalbidenizmavisi: Ne sana mesaj atmayı bırakabildim, ne de hastalığı yenip karşına çıkmayı

Kalbidenizmavisi: Bilmiyorum, belki çoktan hatırladın beni

Kalbidenizmavisi: Sırf ben bulmanı istemediğim için bana söylemiyorsun

Kalbidenizmavisi: Ya da direk hâlâ hatırlayamadın bazı şeyleri

Kalbidenizmavisi: Seni üzecek olmak beni nasıl öldürüyor bilemezsin

Kalbidenizmavisi: Bunu başta söyleyebilirdim evet ama bu sefer de bana acıyarak bakmanı istemedim, anla işte bende bilmiyorum

Kalbidenizmavisi: Bir gün öylesine karşılaşırsak, söyleyemesem bile seni çok sevdiğimi anla

Kalbidenizmavisi: Tamam mı?

•|•

Rüzgar Deniz'in ağzından:

Ruhunun melodisinde kaybolan, yıkık, enkaz bir şehri andırıyordu bedeni.

Kalbi her zaman dediğim gibiydi: Deniz mavisi...

Küçükken de aynen böyleydi; yalnız ve güzel.

Hayır hayır, onun kalbi güzel, ruhu güzel, düşünceleri güzel, hissettiği güzel, dokunduğu hatta gördüğü her şey güzel.

Boş banka oturmuş, yaklaşık bir saattir öylece bakıyordu karşısındaki sahile.

Canı sıkılmıştı, belliydi. Canı her yandığında aynen bu şekilde otururdu.

Dudaklarını dişlemekten geri duramıyor, ara sıra saçına ilmik ilmik dokunan rüzgar ile saçlarını savuruyordu arkaya. Saklandığım ağacın arkasından yavaşça çıkmaya başladım.

Ona doğru attığım her bir adımda, sanki ondan, kokusundan, kalbinden daha çok uzaklaşıyordum.

Oturduğu banka öylece yaklaştığımı fark ettim, sadece sadece beş adım var ya da yok...

Belirli, adını bildiğim bir kokusu yoktu yıllardır. Ne vanilya derdim kokusuna, ne de başka bir hoş koku.

Tanımlamayacağım, tanımlayamacağım bir kokuya sahipti.

Yıllardır bu belirsiz kokunun içinde yüzerdi.

Ve her saçını geriye attığında, biraz daha yayılırdı etrafa o has kokusu.

Güldüğünü belki evet, nadir de olsa görürdüm ama bana bakarak, benim ruhuma dokunarak gülmezdi, ona bana bakarken gülerdi. Ona bakarken gözleri parıldardı, ona bakarken, benim ruhumu parçalardı. Ona her gülümseyişinde, yeni bir deprem kopardı içimde bir yerlerde.

Ben onun kokusunu içime bile çekmeye kıyamazken, o çocuk Esila'mı aldatmıştı.

Yanında olmadığıma bakmayın,

Aynı zamanda dokunabilirdim ona, uzaktan.

Saçına uzaktan, hissederek dokunabilirdim, uzaktan dokunurdum ruhuna, uzaktan ben ona elimi uzatırdım ve o da bilmeden, uzaktan tutardı elimi.

Değil başkasına gülerek bakması, başkasına bakmasını kıskanırdı kalbim elimde olmadan. Kalbim parçalanır, enkaza dönen ruhuma fısıldardı.

Sanki ona gerçekten dokunsam, bir kere elimi kızıl saçlarına daldırsam, tüm bu sihir kaybolurdu. Sanki kalbini bir kere, bir kere kalbime denk getirsem ruhu, ruhuma karışır, bütünleşirdik. Kokusu kokumu, teni tenimi yakardı...

Ben ona aşıktım, ben ona deli gibi aşıktım.

Bölüm Sonu.

Rüzgar Deniz'in aşkını ne kadar aktarabildim emin değilim ama öyle güzel seviyor ki...

Bundan sonraki bölümde de, büyük sürpriz.

Son olarak reklam yapayım, Gri Aşk kitabıma da bakabilirsiniz, beğeneceğinizi düşünüyorum.