𝐓𝐇𝐄 𝐓𝐑𝐔𝐓𝐇 𝐔𝐍𝐓𝐎𝐋𝐃 ∥ namjoon ✔

𝐍𝐨.𝟏𝟕

29/6/2016

Namjoon,

Οι εξετάσεις τέλειωσαν. Και τα αποτελέσματα βγήκαν, δεν τα πήγα καλά, αλλά δεν με νοιάζει. Σημασία έχει τι θα κάνω στην τρίτη λυκείου.

Από ότι είδα εσύ είχες από του πιο υψηλούς βαθμούς. Αναμενόμενο από μια ιδιοφυΐα οπός είσαι εσύ.

Όπως έχεις καταλάβει τα κλειδιά δεν σου τα έδωσα, όταν γράφαμε βιολογία. Δεν είναι ότι δεν ήθελα, τα είχα μαζί μου. Τα κουβαλούσα κάθε μέρα και προσπαθούσα να σε πλησιάσω.

Αλλά είτε έφευγες μέσα στο μισάωρο, είτε έλυνες απορίες. Δεν ήθελα να σε απασχολώ για κάποια κλειδιά.

Για να μην λες όμως, στα έδωσα.

Ίσως άργησα μια εβδομάδα αλλά το έκανα.

Αμφιβάλλω αν το θυμάσαι. Ήταν σκοτεινά, και ήταν για πολύ λίγο.

Εσύ δεν το θυμάσαι, αλλά εγω θα το θυμάμαι για πάντα. Ήταν η πρώτη φορά που είχαμε μια κανονική, πραγματική, συζήτηση.

Ήσουν στο κήπο μας, και έκανες βόλτα με τον φακό του κινητού σου.

Στην αρχή δίστασα, σκέφτηκα πως θα με πέρναγες για φρικιό. Καθόμουν και σε παρατηρούσα έχοντας φορεμένη την κουκούλα μου, να κρύβει το πρόσωπο μου. Ντρεπόμουν να σου δείξω το πρόσωπο μου.

'Αυτό ανήκει σε εσένα.' απάντησα και σε πλησίασα. Θυμάμαι το πρόσωπο σου ήταν σφικτό, σε τρόμαξα. Συγγνώμη δεν το έκανα εσκεμμένα.

Έβγαλα αυτή την ανόητη κουκούλα, για να με δεις. Παραδόξως το πρόσωπο σου μόλις με είδα έγινε πιο χαλαρό. Μπορώ να πω πως χαμογέλασες αχνά κιολας.

'Ευχαριστώ. Τα έψαχνα.' ειπε μόλις πήρες τα κλειδιά και έφυγες... λογικά για το σπίτι σου.

Ξέρω ηταν κάτι ηλίθιο, όμως ήταν κατι, από το τίποτα. Σωστα;