𝐓𝐇𝐄 𝐓𝐑𝐔𝐓𝐇 𝐔𝐍𝐓𝐎𝐋𝐃 ∥ namjoon ✔

𝐍𝐨.𝟐

25/10/2015

Γεια,

Ελπίζω να είσαι καλά. Βασικά έτσι φαίνεται να είσαι. Συμπωματικά ενώ έκανα βόλτα με έναν φίλο μου (συγχωρέσε με δεν μπορώ να σου αποκαλύψω το όνομα, γιατί ίσως μάθεις και την δικιά μου ταυτότητα) εχθές σε είδα να έχεις περασμένο το χέρι σου γύρω από μια κοπέλα.

Ήταν πολύ όμορφη, παρότι ήταν αρκετά μικροκαμωμένη.

Δεν θα πω ψέματα την ζήλεψα, σκέφτηκα πως εκείνη μπορεί να σου μιλάει, να σε κοιτάει, να σε φιλάει, κάτι που εγω δεν μπορώ να κάνω.

Αν έκανα εγω κάτι από αυτά θα ήταν απλά... περίεργο.

Θέλω να απολογηθώ που έκοψα απότομα το προηγούμενο γράμμα, απλά μπήκε η μητέρα μου στο δωματιο και πανικοβλήθηκα.

Βέβαια είχα κάποιους ενδοιασμούς όσο αφορά το γράμμα. Όσο αφορά αν θα πρέπει να στο δώσω ή όχι.

Και αυτός ήταν ο λόγος που έκανα σχεδόν ένα μηνά μέχρι να γράψω αυτό το γράμμα.

Τελικά αποφάσισα να περιμένω. Από ότι φαίνεται είμαι κότα, αλλά κάθε φορά που φαντάζομαι την στιγμή που θα σου δώσω το γράμμα τα ποδιά μου κόβονται.

Είμαι σίγουρος πως εσύ δεν θα κάνεις τίποτα περίεργο εκτός του να χαμογελάσεις κάνοντας εμφανή τα χαριτωμένα λακκάκια σου, αλλά και πάλι αυτό δεν με βοηθάει, δεν μου δίνει κουράγιο. Με κάνει να τρέμω ακόμα χειροτέρα.

Δεν φταις εσύ. Ήθελα απλά να το ξεκαθαρίσω.

Είσαι πολύ υπέροχος για να φταις για τα δικά μου χαλιά.

Όχι ότι σε νοιάζει, αλλά σήμερα, καθώς περπάταγα από το σχολείο, είδα κοντά στο σπίτι μου, έναν κήπο. Αυτός ο κήπος είναι γεμάτος με ανθισμένη μοναξιά. Τόσο όμορφος μα και τόσο μυστήριος.

Σαν εσένα.